คลองแล้งน้ำ

ปัญหาความแห้งแล้ง เป็นวิกฤติของคน รอความช่วยเหลือจากหน่วยงาน
ซึ่งถ้าฝนโปรยประทานน้ำฟ้าน้ำฝน จากสิ่งศักดิ์นักปฏิบัติธรรม ดลอธิษฐานจิตภาวนา
ซึ่งเป็นที่พึ่งทางใจ แม้หวังนั้นจะริบหรี่ปานใด คนเราก็ยังมีหวังไม่อับจน
ไม่หมดสิ้นกำลังใจไปได้ แม้กาลสุดท้าย….แล้วรุ่งเช้าวันใหม่ ณ หมู่บ้านดินโป่ง
ก็มีพระธุดงค์จาริก เดินผ่านมาในหมู่บ้านดินโป่ง เสมือนท่านจะกำหนดจิตรู้ถึง
ความทุกข์ยาก ของคนหมู่บ้านดินโป่ง ปัญหาวิกฤติน้ำ ฝนฟ้าไม่ตกลงมาสักที
คลองแล้งน้ำ น้ำแห้งขอด ดินแตกระแหง แม้น้ำจะดื่มชาวบ้านยังไม่มี พระธุดงค์
ก็ได้ปักษ์กลด จำศีลภาวนา ณ ลำคลองดินโป่ง ซึ่งเป็นคลองแล้งน้ำ….
ท่านได้บำเพ็ญเพียรปฏิบัติศีลภาวนา นั่งสมาธิสายอภิญญา อยู่สามเดือน
ณ คลองดินโป่ง คลองแล้งน้ำ แล้วกำหนดการวันสุดท้าย รุ่งเช้าในวันที่ท่านจะ
จะจาริกเดินทางไปยังที่ต่อไป เมฆฟ้าก็ตั้งเค้า ครึ้มฟ้าครึ้มฝน เสียงฟ้าก้อง
ครื้นคะนอง เหมือนจะตกลงมาแล้ว แล้วก็เป็นเช่นนั้นจริงๆ ฝนห่าใหญ่ห่าแรก
ในรอบชั่วหลายอายุคน ก็ตกกระหน่ำ ฝนตกเทลงมา ยังหมู่บ้านดินโป่ง
ณ คลองแล้งน้ำ แล้วน้ำฟ้าฝนก็เต็มคลองแล้งน้ำ การอธิษฐานจิตภาวนา ก็
เป็นมรรคเป็นผล เม็ดฝนแห่งบุญกุศล ฟ้าดินก็เมตตากับคนทุกข์ยาก
โปรยประทาน ฝนมาในหมู่บ้านดินโป่ง บุญกุศลที่มีที่พึ่งทางใจ เช่น ธรรมะ
การปฏิบัติศีลภาวนา จะเป็นมรรคเป็นผล ให้เราหลุดพ้นจากทุกข์