โต๊ะตบะแกร่ง

การทำความดีในสังคม เช่น การช่วยเหลือคนจนเป็นสิ่งดี
เพราะจะทำให้ประเทศพัฒนา ควรจัดวิชาชีพให้คนจนมีติดตัวไว้
เป็นการพัฒนาที่ยั่งยืน……ผู้นำโทนไทแห่งเมืองนครบุรี
เป็นผู้นำพลเรือน ปกครองเมืองนครบุรีมายาวนาน แต่ก่อนนั้น
ผู้นำโทนไท เป็นเด็กขายพวงมาลัย และวิ่งขายหนังสือพิมพ์
ตามท้องถนน ชีวิตลำบากมาก กำพร้าพ่อแม่ ด้วยปากกัดตีบถีบ
สู้ชีวิตมาตั้งแต่เด็ก สังคมสอนผู้นำโทนไท…ชีวิตที่เป็นจุดเปลี่ยน
ทำให้ผู้นำโทนไท เดินเข้าสู่วงจรการเมือง จนมีตำแหน่งเป็น
ผู้นำนครบุรี คือ การเป็นคนมีนิสัยอ่านหนังสือ เขามักอ่านความรู้
จากเศษกระดาษ เรื่องง่ายๆทางการศึกษาที่ไม่ต้องเสียสตางค์ ที่หาอ่าน
ได้จาก เศษกระดาษเหลือใช้ที่เขาทิ้ง หาข้อมูลไปเรื่อยๆสนใจไปทุกเรื่อง
แล้วผู้นำโทนไทก็สมัครเป็นสมาชิกพรรคท้องถิ่น ณ ที่บ้านผู้นำโทนไท
มีจุดเด่นอยู่ที่ห้องโถงใหญ่ ภายในห้องโถงกลางบ้าน มีโต๊ะทำงานของ
ผู้นำโทนไท ตัวใหญ่มหึมามากๆ โทนไทกำลังนั่งอยู่ที่โต๊ะทำงาน
อย่างมีตบะเคร่งขรึม มองดูตรวจตรา พินิจพิเคราะห์ สำรวจนิสัยใจคอ
ไว้รับแขกมีธุระผู้มาเยือน มีไว้ทำงานที่ยิ่งใหญ่ ช่วยเหลือคนทุกข์ยาก
“โต๊ะตบะแกร่ง” … “เราจำเป็นต้องพัฒนา ทักษะวิชาชีพให้ประชาชน
มีวิชาชีพติดตัว และมีงานทำ ที่เป็นวิชาชีพทำกินใช้เลี้ยงตัวเองได้”