อดีตรักมาเฟีย

เมื่อมาเฟียหนุ่มผู้ยิ่งใหญ่ของญี่ปุ่นอย่างเขา ต้องกลับมาเจอกับ ขวัญข้าว สาวน้อยหน้าหวานที่เคยเป็นอดีตคนรักของตนอีกครั้ง เเละ ยังได้รู้อีกว่า เธอมีเเฟนใหม่ไปเเล้ว ความหึงหวงที่ถูกเก็บไว้เนิ่นนาน กลับเริ่มทำงานอีกครั้ง เขาไม่ต้องการให้เธอหายไปจากชีวิตเขาอีกเเล้ว อัคคีจึงใช้อำนาจที่มี ทำทุกอย่าง ให้ผู้หญิงคนนี้กลับมาเป็นของเขาอีกครั้ง


"เพราะเธอคือรักเเรก เเละรักเดียวของเขาตลอดไป"

“เห้ย”
อัคคีกระชากเสียงอย่างหัวเสีย เมื่อขวดเหล้าที่ตนยกดื่มอยู่ถูกกระชากออกไปจากมือ ด้วยใครสักคนที่กล้ามาลองดี ทำให้ชายหนุ่มต้องหันกลับไปมองหมายจะแย่งขวดนั้นคืน และสั่งลงโทษคนที่กล้าบังอาจ แต่เขาก็ต้องหยุดชะงัก เมื่อพบกับใบหน้าสวยหวานของขวัญข้าว ผู้หญิงที่เขารักสุดหัวใจ และปล่อยให้เธอหนีไปจากชีวิตเขา ราวกับเวลาทุกอย่างรอบตัวหยุดนิ่ง เธอที่ยืนอยู่ตรงนี้เป็นตัวจริงหรือเพียงภาพลวงตาที่เขาสร้างขึ้นหลอกตัวเองกันแน่ อัคคีไม่แม้แต่จะหายใจ เพราะกลัวว่าภาพที่ตนเองสร้างขึ้นจะจางหายไป ไร้สิ้นคำพูดใดๆ หลุดออกจากปากเขา ความดีใจแปลกใจที่กำลังปะทุขึ้น ทำให้มาเฟียหนุ่มทำอะไรไม่ถูกแม้แต่จะขยับกาย ใจในก็คิดว่าภาพของเธอที่ปรากฏอยู่นั้นอาจเป็นเพียงจินตนาการของตนเองเท่านั้น
“ถ้ายังกินไอนี่เข้าไปอีกนายได้เจอดีแน่” เสียงหวานพูดขู่ พลางเดินอ้อมโซฟาเข้ามาหาตน ก่อนจะวางขวดเหล้าชั้นดีกลับลงบนโต๊ะ ทำให้คนที่นั่งนิ่งหลุดออกจากภวังค์
“ขวัญข้าว นี่เธอ เธอจริงๆ ใช่ไหม” เสียงทรงอำนาจสั่นเทา พลางยืนมือหนาค่อยๆ จับตัวเธอดู ใจแกร่งกลัวเหลือเกินว่าหากเขาสัมผัสร่างกายนั้นจะหายไป ปลายนิ้วสากสัมผัสกับเรียวแขนเล็ก รับรู้ได้ถึงความอุ่นร้อนของร่างกาย ใช่ นี่คือเธอจริงๆ เธอกลับมาหาเขาแล้วจริงๆ เขาดึงเธอเข้ามากอดอย่างโหยหา พลางน้ำตาลูกผู้ชายก็ค่อยๆ ไหลลงมาด้วยความรู้สึกที่หลากหลาย ขวัญข้าวไม่ได้ขัดขืนและยอมให้ชายหนุ่มกอดอย่างว่าง่าย เธอจะทำให้เรื่องมันยุ่งยากเหมือนละครหลังข่าวทำไมกัน ในเมื่อทำให้เรื่องมันง่ายเพียงแค่ทำในสิ่งที่ตัวเองมีความสุขก็เพียงพอแล้ว

“ฉันตามหาเธอทุกที่ก็ไม่เจอ ฉันกำลังถูกเธอฆ่าให้ตายด้วยความทรมานรู้บ้างไหม” อัคคีผละออก มือหยาบเกาะกุมมือเล็กด้วยความสั่นเทาเข้ามาสัมผัสกับใบหน้าของตน ที่มีหนวดเคราขึ้นรกรึงรัง
“ทำไมปล่อยให้ตัวเองเป็นแบบนี้” เธอถามเขา พลางมองดูร่างกายที่ซูบผอมลงจนแปลกตา
“ไม่มีเธอฉันก็ไม่อยากมีชีวิตอยู่ เธออย่าไปจากฉันอีกนะ ฉันยอมเธอทุกอย่าง ฉันขอโทษที่ทำไมดีกับเธอ อย่าทิ้งฉันไป อย่าฆ่าฉันด้วยวิธีแสนทรมานนี้เลยนะ” อัคคีพูดเสียงสั่นราวคนสิ้นสติ ไม่มีความอายหลงเหลืออยู่เลย เขาคิดถึงเธอมากเหลือเกิน เขาจะบอกทุกอย่างที่อยากบอก จะทำทุกอย่างที่อยากทำกับคนตรงหน้าโดยไม่สนใจว่าจะมีใครมองอยู่หรือไม่ หรือลูกน้องจะมองเขายังไง