สายใยรัก พันผูกใจ

ภาธร...เขาไม่เชื่อในความรัก และไม่รู้ตัวว่าที่รู้สึกอยู่ทุกวันนี้นั้นคือรัก
อารยา...เธอรักเขา และจะอดทนรอให้วันหนึ่งเขาหันกลับมามองเธอและลูก แม้ว่าวันนั้นอาจจะไม่มีวันมาถึงก็ตาม

-----------------------------------------------------

“ว่ายังไงนะ ท้องเหรอ” แววตาของภาธรเคียดขึ้ง “แน่ใจแล้วใช่มั้ย”

“ค่ะ” อารยาลอบกลืนน้ำลายด้วยความยากลำบาก “ไปตรวจที่โรงพยาบาลมาแล้ว อายุครรภ์หกสัปดาห์แล้วค่ะ”

“เธอนี่มัน...” มือแข็งแรงกุมข้อมือเล็กแน่นจนเจ็บ ก่อนจะปล่อยออกทิ้งไว้เพียงรอยนิ้วแดง ๆ ที่ประทับไว้บนผิวขาวนวล

“จงใจ..” น้ำเสียงแหบห้าวคล้ายเยาะเย้ย ภาธรผุดลุกขึ้นยืนเต็มความสูงเกือบหนึ่งร้อยเก้าสิบเซนติเมตร เดินไปคว้าขวดวิสกี้ที่เค้าท์เตอร์บาร์มารินใส่แก้วแล้วกระดกรวดเดียวจนหมด

“ผมถาม....คุณจงใจจะจับผมหรือ” ภาธรถามเสียงปร่า เขาเคยนึกว่าอารยาจะดีกว่าผู้หญิงคนอื่น ถึงได้อยู่ด้วยกันได้มามากกว่าสองปีแต่สุดท้าย เธอกลับตั้งใจจะใช้วิธีนี้เพื่อจับเขา เรื่องทุกอย่างปนเปเข้ามาในสมองของเขาจนปวดหัว เขากำลังหาทางจัดการเรื่องนี้ให้ได้เร็วที่สุด

---------------------------------------------------------

ผู้หญิงลับ ๆ กับลูกที่เขาพยายามซ่อนเอาไว้จากสังคมและไม่ได้รับการยอมรับอย่างออกหน้าออกตากลับเป็นสองคนที่เดินมาเข้ามาหาเขา มาอยู่เคียงข้างในวันที่ทุกคนอยากจะหลีกลี้หนีห่าง

“คุณธรโอเคหรือเปล่าคะ สีหน้าคุณไม่ดีเลย” อารยาถามอย่างร้อนใจ

“คุณมาที่นี่ทำไม” ชายหนุ่มอ้าแขนรับน้องธามที่โผเข้าหาทันทีที่เห็นพ่อ

“ป้อ ป้อ”

“คือ...ยิ้ม” อารยาก้มหน้าไม่กล้าสบตาเขา สีหน้าของหล่อนจืดเจื่อน ไม่รู้ว่าเขาจะโกรธหรือเปล่าที่เธอกับลูกมาที่นี่โดยไม่ได้รับอนุญาต

“คืออะไร” ภาธรหอมแก้มยุ้ย ๆ ของลูกชายหลายครั้ง

“ยิ้มทราบข่าวมาว่า...” หญิงสาวเลี่ยงไม่พูดถึงเรื่องที่ได้ยินมาเพราะเกรงว่าจะกระทบจิตใจของภาธร ด้วยตลอดหลายปีที่ผ่านมาเธอรู้ดีว่าภาธรทุ่มเทให้บริษัทมากมายแค่ไหน

“ยิ้มกับน้องธามมารับคุณกลับบ้านน่ะค่ะ” อารยาส่งยิ้มที่สดใสที่สุดให้กับเขา อย่างน้อยเธอกับลูกจะเป็นคนบรรเทาทุกข์ภายในใจของเขาเอง

“บ้าน” ภาธรทวนคำนั้นอย่างไม่เข้าใจเท่าใดนัก

“ใช่ค่ะ...บ้านสวน บ้านของเรา บ้านของคุณธร กลับบ้านเราเถอะนะคะ” อารยามองเขาอย่างให้กำลังใจ เมื่อเห็นแม่พูดเจ้าตัวเล็กก็พูดขึ้นบ้าง

“ป้อ...บ้าน” ปากแดงอิ่มแจกยิ้มหวานจนคนเป็นพ่ออดไม่ได้ที่จะหอมแก้มไปฟอดใหญ่

“ไปสิ” ร่างสูงอุ้มลูกน้อยเดินตรงไปที่รถคันเล็ก สิ่งที่อารยาทำในวันนี้เติมเต็มที่ว่างในหัวใจของภาธรจนล้นปรี่