จะเอาเธอให้ได้ยัยคนเก่ง

"รู้ไหมว่าปั้นชอบอินทิรา​มากเลย"
ฉันมองผู้ชายอายุ10ขวบอย่างเอือมระอา​ ผู้ชายที่ชอบพูดประโยคนี้กับฉัน เขาชื่อปั้นสิบ เป็นลูกของแม่น้ำชากับพ่อโจฮาน ท่านทั้งสอง​เป็นผู้มีพระคุณของฉัน คอยช่วยเหลือครอบครัวของฉันส่งเสียฉันกับพี่ชายเรียน ซึ่งแม่ของฉันกับแม่น้ำชาเป็นเพื่อนสนิทกัน

ฉันรักแม่น้ำชากับพ่อโจฮานมาก แต่ลูกชายของท่านชอบมาวุ่นวาย​ ชอบตามตื๊อฉันจนน่ารำคาญ

"อินไม่เคยชอบปั้นสิบ" ฉันพูดออกไปตรงๆ มองผู้ชายที่อายุเท่ากันกับฉัน ปั้นสิบหน้าเสียเล็กน้อย ก่อนจะฝืนยิ้มให้ฉันใหม่

"ตอนนี้ยังไม่รัก ถ้าเราเป็นแฟนกัน คบกันไปเรื่อยๆเดี๋ยวมันก็รักกันเอง"

"มันไม่มีทางเป็น​แบบนั้นไปได้หรอกปั้นสิบ!ไม่รักก็คือไม่รัก" ฉันพูดออกไปอย่างหงุดหงิด​ ฉันอายุแค่10ขวบ​ ฉันรู้จักแต่ความรักที่มีให้แม่กับพี่ชาย ฉันไม่รู้จักความรัก แบบผู้หญิงผู้ชายเขารักกันหรอก

" อินยังไม่เคยคบกันปั้น​ อินรู้ได้ไงว่าไม่มีทาง" ปั้นสิบมองหน้าฉัน พร้อมกับพูดออกมา

" นายพูดไม่รู้เรื่องหรือไงปั้นสิบ! อินบอกว่าอินไม่ชอบปั้น เลิกมาวุ่นวายกับอินซะที"

" ปั้นไม่ได้วุ่นวาย ปั้นชอบอินปั้นผิดอะไร อินถึงไม่ชอบปั้น"

"ปั้นไม่ได้ผิดที่ชอบอิน มันผิดที่อินไม่ได้ชอบปั้นไงล่ะ" ฉันพูดก่อนจะหยิบกระเป๋านักเรียนเดินออกไป​ โดยที่มีสายตาของปั้นสิบมองมาที่ฉันอย่างผิดหวัง