ในเต็นท์กับพี่เสือ

พี่เสือ...สินมหัต เขาตกกระไดพลอยโจนต้องอยู่ในเต็นท์กับผู้หญิงที่ตัวเองแอบมีใจหมายปองมาตลอด
มัดไหม...มาธวี เธอมีวันไนต์สแตนด์ในเต็นท์กับเขาแค่ครั้งเดียว กลับต้องผูกพันกับเขาไปตลอด
-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
“ขอคุยด้วยหน่อยสิ” สินมหัตจับแขนบอบบางของคนที่ออกมาจากห้องน้ำ ก่อนจะลากมาธวีที่ขัดขืนไปในที่ลับตาผู้คน
“ปล่อยค่ะ! อยากคุยอะไรก็รีบคุยค่ะ ไม่ได้ว่าง!” เธอมองสบตาคมคายทั้งที่หัวใจหวั่นไหว แต่มันไม่มีทางเลือกมากนัก เตรียมใจมาแล้วว่ายังไงวันนี้ก็คงหลีกเลี่ยงการเจอกันไม่ได้
“ทำไม หรือตอนนี้มีผัวใหม่แล้วก็เลยไม่มีเวลาให้ผัวเก่า” เขารวบเอวบางแล้วก็ดึงคนที่ขัดขืนเข้ามากอดรัด
“พี่เป็นบ้าเหรอ ทำไมมารุ่มร่ามกับไหมแบบนี้” เธอเบี่ยงแก้มหลบจมูกโด่งให้พัลวัน ไม่คิดว่าเขาจะกล้าทั้งที่ตอนนี้ก็เป็นเวลากลางวันแสกๆ แถมไม่ได้อยู่ในที่รโหฐานด้วยซ้ำ
“พี่ไม่ได้บ้า แต่พี่แค่จะมาทวงสิทธิ์ของพี่”
อย่าบอกนะว่าเขารู้
“ทำเป็นอึ้ง มันไม่เนียนหรอกนะ” เขารวบผมไปด้านหลังแล้วก็กดจูบไปบนซอกคอที่ขาวเนียน ไม่สนหรอกนะว่าเธอจะมีคนใหม่ไปแล้วหรือไม่ รู้แต่ว่าต้องคุยกันให้เคลียร์ ถ้างวดนี้จะกลับไปอยู่อังกฤษอีก ก็ข้ามศพเขาไปก่อน
“นี่พี่บ้าหรือเปล่า!” เธอยันอกแกร่งแล้วก็ยังคงเบี่ยงเนื้อตัวหลบให้พัลวัน แต่สุดท้ายหลุดพ้นที่ไหนล่ะ คนเรี่ยวแรงมหาศาลกระชากเธอเข้าไปรัดเอาไว้อีกจนได้
“ใช่ พี่บ้า เพราะถูกเมียเฉดหัวทิ้งไง” หลายปีมานี้เขาพยายามติดต่อเธอแค่ไหน เข้าไปส่องไอจีของวรดาตลอดหวังจะได้เห็นแม้แค่รูปถ่ายของคนที่ตัวเองคิดถึงสุดใจ แต่ก็ผิดหวังพบเพียงความว่างเปล่า มาธวีเก็บตัวเงียบเชียบและก็ใจดำกับเขามาก
“อย่าพูดแบบนี้ให้ใครได้ยินนะ!” งานนี้มารดาก็มาด้วย และถ้าได้ยินนางต้องเดาเรื่องได้แน่ๆ
“ทำไม กลัว! กลัวไม่มีใครเอาต่อพี่งี้เหรอ”
“นี่พี่เสือ!”
“นี่มัดไหม!”
เขาล้อเลียนเธอใช่ไหม คนบ้า! น่าโมโหนัก!
“ไม่เอาน่า ก็รู้อยู่ว่าพี่รอ แล้วมัดไหมก็รับปากแล้ว!”
ก็ใช่ แต่นั่นมันก่อนที่เรื่องจะบานปลายจนเกือบจะสี่ปีแล้ว
“แต่เรื่องมันไม่เหมือนเดิมแล้วค่ะ พี่เสือไม่ควรรอไหม มันนานมากแล้ว” เธอพยายามอธิบายออกไปอย่างใจเย็น
“มีผัวใหม่แล้วใช่ไหม ถ้าใช่ก็ไม่ต้องมาทำเป็นพูดดี!” เขาเกลียดนักไอ้ความรู้สึกพ่ายแพ้ อ่อนแอ และก็เป็นคนที่ถูกหักอกทั้งที่ผู้หญิงเขาก็ไม่เคยจะมีใจให้
“ค่ะ ไหมมีพันธะแล้ว”
“พันธะ! แล้วพี่ล่ะ มัดไหมจะเอาพี่ไปไว้ที่ไหน”