พ่อมดลายคราม

ความเชื่อที่ถูกต้อง กับความเชื่อแบบผิดๆย่อมมีอิทธิพลในชีวิต ในการเชื่อ
หลงทางเสียเวลา และจะเป็นตัวกำหนดว่า การเชื่ออย่างถูกต้องในการรักษาชีวิตนั้น
คนเราควรพึ่งแพทย์มิใช่ไปพึ่งพ่อมดหมอผี...พ่อมด “วรุโมนต์” เป็นพ่อมดลายคราม
คนรุ่นใหญ่มีชั้นเชิง มีลวดลายแพรวพราว ในบั้นปลายของชีวิตพ่อมดลายคราม
“วุโมนต์” อยากทิ้งทวนชีวิต ก่อนจะวางมือว่าเป็นคนมีธรรมะ ชอบสอนผู้อื่นถึง
พิธีไสยศาสตร์ต่างๆเป็นคนเล่นไสยศาสตร์ เวทมนต์คาถาของขลัง มักชอบวิธีปลุกเสก
ให้ชาวบ้านหลงเชื่อ ซึ่งพ่อมดลายคราม “วรุโมนต์” ไม่ฟังคำเตือน จากอาจารย์
“สโณมนต์” ในคำตักเตือนที่ว่า “อย่าปองเรียนอาถรรพ์” พลันฉิบหายวายม้วยได้ทันที
ซึ่งปัจจัยหลักที่อาจารย์ “สโณมนต์”ได้ร่ำเรียนจบปริญญาเอกได้กล่าวคือท่านมีความเชื่อ
ทางวิทยาศาสตร์ ที่มีหลักการและเหตุผล พิสูจน์ได้ ดังนั้น ความรู้ทางไสยศาสตร์
ของพ่อมดลายคราม “วรุโมนต์” กับความรู้ทางวิทยาศาสตร์อาจารย์ “สโณมนต์” จึง
เป็นเรื่อคาบเกี่ยวขัดแย้งกัน ในแนวทางเดินชีวิต ทางการศึกษา คนละทางเดียวกัน
ผู้รู้สอนว่าต้อง เชื่อในสิ่งที่วิญญูชนพึงรู้ได้…..จะเป็นหนทางความเชื่อแนวทางเดินชีวิต
ที่ถูกต้องและไม่ผิดพลาด….ศิษย์อย่าง “โมเต็น” แห่งอาจารย์ “สโณมนต์” วิเคราะห์
หลักคิดในใจ ว่าจะเชื่ออะไรใดนั้น คนเรานั้นควรเชื่อ ตามบรรทัดฐานที่เชื่อว่า
“วิญญูชนพึงรู้ได้” ที่เชื่อในตัวยาแผนปัจจุบัน ที่วิจัยทางการแพทย์แล้ว กินแล้วหายป่วย
….แล้วไม่เดือดร้อนไปหลงเชื่อกับไสยศาสตร์หม้อต้มยาบ้าน ของพ่อมดนักปลุกเสก
ความเชื่อแพทย์แผนปัจจุบัน ในการรักษาชีวิตคนเราหรือใครเอาไว้จึงเป็นความเชื่อที่ถูกต้อง