ม้าสอนเชิงวัว

คำกล่าวของผู้ใหญ่ ที่เอ็นดูรักเราหวังดีต่อเรา เราไม่ควรขึงโกรธ
ท่านสอนเพราะท่านรัก อยากปลูกฝัง แนวทางเดินชีวิตให้เรา
ณ เชิงเขาแห่งหนึ่ง เป็นที่พำนักของม้างานตนหนึ่ง ซึ่งม้างานนี้
เป็นม้าที่ทำไร่ไถนา โดยไม่มีเวลาอยู่กับคอก ต้อนรับเอาอกเอาใจ
แขกผู้มาเยือน มีอยู่วันหนึ่ง ได้มีลูกวัวซึ่งเป็น วัวแสนคุยเฟื่อง วันๆ
เทียวเอาแต่ไปนั่งบ้านคนโน้นบ้านคนนี้ แล้วมักจะชวนเจ้าของบ้าน
คุยเฟื่อง คุยโว โอ้อวดต่างๆ แล้ววันนี้ลูกวัวแสนคุยเฟื่องได้มาหา
ม้างาน….ม้างานรู้จักคุณค่าของเวลา สำหรับรับผิดชอบต่อหน้าที่
การงาน เวลานั้นลูกวัวคุยเฟื่อง ตั้งใจมาชวนม้างานให้คุยเฟื่องไปกับตน
…..ถ้าผู้ใหญ่บอกปัด ปฏิเสธเด็กคนหนึ่ง ซึ่งเขาตั้งใจเข้ามาหาผู้ใหญ่
ม้างานคิดในใจว่า เราไม่ควรทำร้ายน้ำใจเด็ก….ม้างานเห็นเวลาว่า
วันเวลามีคุณค่ายิ่งนัก การไปหาคนอื่น และอยู่นานๆบ่อยๆนั้นเสียหาย
ทั้งตัวเองที่ไปรบกวน และแก่เจ้าของบ้าน ซึ่งอาจมีธุระสำคัญอยู่ เพราะ
ควรใช้เวลานั้นไปทำงาน ตามคำโบราณบอกสอนกล่าวไว้ว่า “ไปเรือนท่าน
อย่านั่งนาน” ม้างานรำพึงรำพันสอนเชิงลูกวัวในใจ แต่ลูกวัวยังติดพันไม่คิด
กริ่งเกรงใจ มันเลยเถิดไปพูดติฉินนินทาผู้อื่น อันเป็นวจีทุจริต ดังคำกล่าว
ที่ว่า “อย่ามีปากว่าคน” แล้วม้างานก็เริ่มสอนเชิงวัว “อย่าขัดแข็งผู้ใหญ่”ให้
“ประพฤติตามบูรพระรอบ” ตนจะได้รุ่งเรืองมีผู้ใหญ่รักและให้การอุปถัมภ์ค้ำชู