GUN

-คำโปรย-

เพราะถูกเพื่อนไม่หวังดีมอมเหล้าแล้วส่งเข้าปากผู้ชายอันตรายอย่าง 'กันต์ อรุณรัตน์' ชีวิตเลื่อนลอยของฉันจึงพลิกกลับตลปัดไม่เว้นวัน เขาเข้ามามีบทบาทในชีวิตฉัน เริ่มต้นจากความ 'เลว' ลดเลเวลไปเป็น 'ร้าย' และกลับกลายเป็นผู้ชายที่ 'ใกล้ชิด' ฉันมากที่สุด มันต้องไม่เป็นอย่างนี้ เพราะฉันเกลียดเขามาก เขาทำลายชีวิตฉัน แต่ทำไม๊ทำไม นานไปหัวใจถึงไม่เชื่อฟัง เตือนก็แล้ว ย้ำก็แล้ว แต่สุดท้ายก็ยังเผลอจนได้
Part 1
“ปล่อย อย่ามาแตะตัวฉัน เอามือสกปรกของนายออกไปห่างๆ เพราะแค่นี้ฉันก็รังเกียจนายมากพอแล้ว!” ฉันบอกแล้วดันอกแกร่งด้วยแรงทั้งหมดที่มี
“อย่าปากดีให้มากนักเพียงริน เพราะไอ้คนที่เธอบอกว่ารังเกียจคนนี้เนี่ย นอนกับเธอมาแล้วทั้งคืน ที่สำคัญ ทำให้เธอครางลั่นเลยด้วย”
“ไอ้เลว!”
ฉันทุบไปที่อกของกันต์หนักๆ แต่ก็ทำได้แค่ไม่กี่ครั้ง เพราะเขาคว้ามือฉันไว้ จากนั้นก็ยัดถุงยาที่ซื้อมาก่อนหน้านี้ใส่มือฉันทั้งหมด
“กินซะ อย่าปล่อยให้ท้องขึ้นมาล่ะ ไม่งั้นไอ้พี่ชายเวรของเธอคลั่งตายแน่”
“…!”
“เจ็บใจสินะ แต่ช่วยไม่ได้” กันต์พูดและสลัดมือออกแรงๆ เป็นผลให้ร่างของฉันเซไปข้างหลังแทบทรงตัวไม่อยู่ “กินมันซะ ฉันเตือนแล้วนะเพียงริน”
“แล้วถ้าฉันไม่กินล่ะ นายจะทำไม” ฉันพูดแล้วปาถุงยาบ้าๆ นั่นลงพื้น กันต์มองแล้วก็ยักไหล่ ไม่ได้เดือดร้อนสักนิดกับสิ่งที่ฉันทำ
“ก็ตามใจ ฉันไม่ใช่คนอุ้มท้อง”
“แต่ฉันจะบอกทุกคนว่านายเป็นพ่อของเด็ก”
“ก็เอาดิ ถ้าเธอแน่พอ เพราะฉันไม่แคร์อยู่แล้ว”

Part 2
“นายหาอะไรน่ะ”
“ก็ดีที่ไม่ได้ซ่อนใครไว้ ไม่งั้นฉันเอาเธอตายแน่”
“ฉันเนี่ยนะซ่อนใคร หมายถึงอะไร”
“นี่ไม่รู้หรือแกล้ง”
“อะไรของนาย อ๋อ!” แล้วเพียงรินโหมดใสซื่อก็เปลี่ยนเป็นเจ้าเล่ห์ในพริบตา เธอกอดอกยกยิ้มมุมปาก แววตาบ่งบอกถึงความรู้ทัน “เห็นโพสต์ของจันทร์วาดแล้วเหรอ งั้นที่แล่นมานี่ หึงอ่ะดิ”
“…”
“มองงี้คือไร ไม่หึงก็ไม่หึงสิ”
“ถ้าจะโง่ก็ช่วยโง่ให้มันน้อยๆ ได้มั้ยวะ!”
“นายด่าฉัน!”
“เออ!”
“ไอ้บ้า เรื่องอะไรมาด่ากัน”
“ก็เธอมันโง่”
“ไอ้!”
“สงสัยต้องปรับทัศนคติกันยกใหญ่แล้วมั้ง ไม่งั้นฉันปวดหัวตายเพราะเธอแน่ ยัยเด็กบ้า!”