อาญารักบ่วงอสูร

“สวยไหม” เขาถาม เมื่อเห็นหญิงสาวมองโดยรอบอย่างตะลึง
“สวยมาก ๆ เลยคุณ ใช่โรงแรมคุณหรือเปล่า”
“ไม่ใช่ แต่เป็นคู่แข่งของเรา นี่ฉันพาเธอมาเหยียบเดินแดนข้าศึกเลยนะเนี้ย เป็นไงตื่นเต้นไหม”
“ตื่นเต้น บ้าอะไรของคุณ และนี่คุณเคยมีเรื่องอะไรกับเขาหรือเปล่า” จะไม่ให้กลัวได้ไงในเมื่อคำล่ำลือเกี่ยวกับตัวเขามีแต่ทางร้ายๆ ทั้งนั้นศัตรูเยอะก็นิสัยกวนประสาทคนรอบข้างไปทั่วขณะเธอยังเกลียดเขาเลย
“กลัวเหรอ ....ฮึๆๆ ไม่ต้องกลัว” เขายื่นหน้ามาถาม “ฉันกับเจ้าของโรงแรมเรารู้จักกันดี สนิทสนม”
“เพื่อนคุณเหรอ”
“เปล่า!”
“อ้าว! ไม่ใช่เพื่อนก็คนรู้จัก เพื่อนร่วมอาชีพเดียวกัน”
“ไม่ใช่..... ฉันกับไอ้เอกภพเคยชกกันตอนอยู่ม.ต้น ม.ปลายฉันเคยยกพวกไปตีกับมัน และตอนเรียนมหาลัยที่อเมริกาฉันก็เคยแย่งแฟนมันมาฟันแล้วทิ้ง ปัจจุบันโรงแรมฉันก็แย่งลูกค้ามันมา เป็นไงวีรกรรมผัวเธอ” เขาเล่าอย่างภาคภูมิใจ
“ฉันนึกแล้ว คุณนี่ชั่วสุด ๆ หาช่องว่างให้ความดีแทรกเข้าไปไม่ได้เลย”
“ฉันถือว่าเป็นคำชม” เขายิ้มรับรู้สึกภูมิใจที่หญิงสาวกล่าวชมแม้จะรู้ว่ามันคือคำประชด
“แล้วเขาจะไม่มาไล่เราออกจากโรงแรมเขาเหรอ.....เป็นฉันก็ไม่ให้คนอย่างคุณมาเหยียบหรอก”
“ฮึ...มันไม่กล้าหรอก เราน่ะลูกค้าวีไอพี ไปดีกว่า..ฉันจองห้องสวีทไว้” เขาจูงแขนเธอให้เดินตามประหนึ่งคู่รักที่พึ่งแต่งงานกัน