หมารักดี

มีความดีไว้ให้สรรเสริญ กล่าวขานแม้จะจากไป เหลือความชั่วในบางสิ่งให้
ติเตียน ดีชั่วอย่างไรเป็นครรลองให้เดิน สอนใจคน…ยังมีหมาตัวหนึ่งซึ่งเป็น
หมาที่เจ้าของรักมากเพราะมันมีนิสัยดีคือมีมารยาทงาม ก่อนที่ใครจะให้ของกิน
แก่มัน มันจะยกขาหน้าสองขาตะกายพนมไหว้ ต่อเจ้าของอาหารก่อนที่จะกิน
อาหารที่เขาให้ หมารักดีตัวนี้มีชื่อว่าโซดา โซดาจะพนมไหว้ เจ้าของก็จะกล่าว
ว่า “จ๋า โซดา จ๋าก่อนลูก” แล้วโซดาก็จะมีมารยาทงาม ยกพนมขาไหว้ก่อนเสมอ
ต่อคนที่ป้อนอาหารให้กิน แล้วโซดาก็ยังคลอดลูกอีกสองตัวคือเจ้าจอร์ชและเจ้าบ็อบ
ซึ่งลูกทั้งสองเมือโตก็มีนิสัยติดแม่ของมันคือโซดา จะยกขาพนมไหว้ก่อนต่อหน้า
คนที่จะป้อนอาหารให้กิน เจ้าจอร์ชเป็นหมาพันธุ์ดุ ส่วนเจ้าบ็อบเป็นหมาพิการ
ต้องเขยิบขาเดิน แล้วหมารักดีตระกูลของโซดา เป็นหมารักดี โดยเป็นหมา มี
มารยาทงาม จะยกขาพนมไหว้ ก่อนเสมอที่จะกินอาหาร แล้วต่อมา เจ้าของจะหา
หมามาเลี้ยงอีก ชื่อว่า เจ้าเมย์และเจ้าตาล ทั้งสองเป็นหมาบ้านๆ เจ้าของเก็บมันมา
เลี้ยงไว้ ด้วยความสงสารไม่อยากให้มันเป็นหมาข้างถนน เพราะมันเป็นหมากำพร้า
แล้วถูกนำมาทิ้งไว้ในวัด แต่สิ่งนั้นเจ้าเมย์และเจ้าตาล เป็นหมาเฝ้าของที่ชาญฉลาด
และมักจะอยู่ติดแจกับเจ้าของทุกระยะ และตัวสุดท้ายที่เจ้าของเก็บหมามาเลี้ยงไว้ คือ
เจ้าโบ้มันเป็นหมาบ้านๆ สีสวยงามขนปุยตัวใหญ่อุ้ยอ้าย…หมารักดีรุ่นแรกที่ เจ้าของเลี้ยง
ไว้สามตัวคือ “โซดา” “จอร์ช” “บ็อบ” หมารักดีรุ่นที่สองที่เจ้าของ เลี้ยงไว้สามตัวคือ
“เมย์” “ตาล” “โบ้” เจ้าของจะฝึกหมาของเขา ให้เป็นหมารักดีมีมารยาทงาม……