ภรรยาของผมเป็นสตอล์กเกอร์

ในช่วงเวลาที่ผมอ่อนแอที่สุดในชีวิต
ผมได้พบกับภรรยาของผม
มันอาจจะเป็นเรื่องบังเอิญหรือ…พรหมลิขิต
แต่สำหรับผม…ผมรู้ว่า…มันเป็นเพียงแค่การจัดฉากของเธอเท่านั้น
เพราะเธอเป็นผู้หญิงโรคจิตที่คอยตามดูผมทุกฝีก้าว
ผู้หญิงที่ผมเรียกว่า…สตอล์กเกอร์
แต่…ถึงจะเป็นสตอล์กเกอร์…ผมก็ยังเลือกที่จะแต่งงานกับเธอ
เพราะผมเริ่มหลงใหลเธอเข้าแล้ว…เธอ คือ สตอล์กเกอร์ที่ผมรัก
*******************************************

“ไม่มีเงินเหรอคะ ?” เด็กสาวในชุดนักเรียนถามชายหนุ่มในชุดนักศึกษา ด้วยความสงสัย
“ถ้ามีปัญหาเรื่องเงิน ฉันสามารถช่วยพี่ได้นะคะ” เด็กสาวยังคงพูดออกมาด้วยใบหน้าแสนใสซื่อ
สำหรับจิรเมธเขามองเธอเป็นเพียงเด็กสาวที่อ่อนต่อโลก เธอยังอยู่ในชุดนักเรียนอยู่แท้ๆ แต่กลับพูดจาเกินเด็ก เขาชักอยากรู้แล้วสิว่าครอบครัวของเธอเลี้ยงดูเธอมายังไง
เขาก้มมองดูป้ายชื่อของเธอที่ติดอยู่ตรงหน้าอกเสื้อนักเรียนฝั่งซ้าย ‘เฟรยา’ มันคือชื่อ…ของเธอ
เธอกำลังมองหน้าของเขาอย่างไร้เดียงสา “อยากได้เงินรึเปล่า ?” เด็กสาวเอ่ยถามชายหนุ่มอีกครั้ง
จิรเมธเงยหน้าขึ้นมองเธอ ในตอนนี้ใบหน้าของเธอและเขาอยู่ห่างกันเพียงแค่คืบเดียว สำหรับจิรเมธเธอเป็นเพียงเด็กสาวแปลกหน้าเท่านั้น
“อืม” จิรเมธตอบรับเพียงสั้นๆ เพราะเป็นเพียงคนแปลกหน้า เขาจึงไม่ต้องแคร์
“ถ้าอยากได้เงิน…พี่ก็นอนกับฉันสิ” เด็กสาวในชุดนักเรียนพูดออกมาอย่างหน้าไม่อาย
เด็กสาวที่เขากำลังคิดว่าไร้เดียงสา ในตอนนี้เธอกำลังเสนอบางสิ่งบางอย่างให้กับเขา ใบหน้าที่ดูไร้เดียงสานั้นของเธอค่อยๆแปรเปลี่ยนเป็นเจ้าเล่ห์ เธอฉีกยิ้มบางๆที่มุมปาก มือเล็กบางของเธอยังคงกางร่มให้กับเขา พร้อมกับตัวเองที่ยืนอยู่ภายใต้ร่มคันเดียวกัน ท่ามกลางสายฝนที่กำลังโปรยปรายลงมาในยามค่ำคืนที่แสนโดดเดี่ยว และ อ้างว้าง ของคนทั้งสอง
ดวงตาของเด็กสาวค่อยๆแปรเปลี่ยนเป็นเย็นชา จิรเมธเคยเห็นแววตาแบบนี้มาจากใครสักคน แต่มันนานมาแล้ว เขาจึงนึกไม่ออกว่า…ใครกันที่เคยยิ้มและมีแววตาแบบนี้