เสน่ห์แม่สื่อ

(เปลี่ยนไฟล์ใหม่)

“พี่เขาสวยจะตาย!” ฟังแล้วอึ้ง สมิตาก็โพล่งขึ้นมาอย่างประหลาดใจ มองหน้าคนตัวโตที่นอนยิ้ม ไม่อยากเชื่อว่าเขาจะไม่แตะต้องเจ้าสาวของตัวเองจริงๆ ก็ขนาดกับหล่อน...เขายัง...
“เด็กคนนี้น่ากินกว่า...พี่ไม่ได้นึกกับเขาเหมือนที่คิดกับลูกหมีตัวขาวๆ นิ่มๆ คนนี้นี่คะ...พี่ชอบแบบนี้ รักคนนี้แหละค่ะ” บอกพลางดึงให้ร่างน้อยขยับลงมานอนซุกอกเขาต่อ
“ไม่อยากจะเชื่อเลย ลูกหมีคิดว่าพี่จิณณ์จะโกรธซะอีก เห็นเจอหน้าลูกหมีทีไรก็ทำหน้าดุๆ ใส่ตลอดอยู่แบบนั้น ขี้เก๊กอีกต่างหาก ขรึมใส่เก่ง ดุใส่ก็เก่งหึ...” ทำเสียงหงุงหงิงบ่นเขาอย่างจำได้ คนตัวโตหัวเราะเสียงดังหน้าแดงก่อนจะตอบ
“โกรธไอ้เจษฎ์ต่างหาก มันมายุ่งกับลูกหมีของพี่...คนนี้พี่จองแล้ว หวงไม่อยากให้นายเจษฎ์มาเข้าใกล้ กลัวลูกหมีใจอ่อนไปหลงรักมันเข้าพี่ก็อกหักน่ะสิ แล้วไอ้ตัวแสบมันดันรู้ทันว่าพี่ชอบเด็กคนนี้ มันเลยกวนแกล้งยั่วให้หึงตลอด”
“จริงหรือคะ พี่จิณณ์ชอบลูกหมีจริงๆ หรือคะ?”
“ไม่ชอบจะหึงทำไมล่ะคะหืม ขนาดนี้แล้วไม่รู้ตัวหรือไงว่าทำให้พี่หลงรักจะแย่ ลูกหมีน่ารักขนาดนี้พี่จะทนยังไงไหว ยิ่งโตก็ยิ่งน่ารักน่ากอด เด็กอะไรไม่รู้...น่ามันเขี้ยว เห็นแล้วอยากอุ้มกลับบ้านด้วยไม่รู้กี่ครั้งต่อกี่ครั้ง แต่ทำไม่ได้เลยต้องมองๆ เอาไว้ก่อน โตช้าไม่ทันใจพี่เลย!” เขาบ่นกลั้วขำ ก้มลงจูบปากอิ่มของคนที่เงยหน้ามามองเขาทั้งส่งยิ้มหวานจ๋อยมาให้อย่างถูกใจ ที่รู้ตัวว่าตัวเองน่ารักทำให้เขาหลงรักแอบมองมาตลอด
“ดีจัง...”