ไพรีพ่ายพิศวาส

หญิงสาวไม่เคยรับรู้ว่าเพราะเหตุใดเขาจึงรังเกียจเธอ แต่สุดท้ายเธอต้องกลายเป็นเจ้าสาวให้คนที่เอ่ยปากว่ารังเกียจเธอสุดใจ...

“นั่นท่านกำลังจะไปไหน” รำไพวันวันนี้แต่งกายงดงามสมกับเป็นเจ้าสาวเอ่ยถาม เพราะด้วยประเพณีบ่าวสาวมิอาจก้าวออกจากห้องหอได้ในคืนวิวาห์
“ข้าจะไปอาบน้ำ”
“แต่นี้มันคืนวิวาห์ท่านมิรู้รึว่าห้ามออกจากห้องหอ”
กสิณหยุดชะงักก่อนจะหันกลับไปหาผู้เป็นเจ้าสาวและมองเธอด้วยสายตาว่างเปล่า
“รู้ แต่ข้าไม่คิดสนใจ”
“รู้แล้วทำไมท่านถึงยังคิดฝ่าฝืน”
“เพราะการฝืนประเพณียังดีกว่าฝืนใจอยู่ในห้องกับเจ้าอย่างไรเล่า” พูดจบแล้วก้าวออกไปทันโดยไม่แม้แต่จะหันมาเหลียวแลเจ้าสาวผู้ได้ชื่อว่าเป็นภรรยาของตนแม้แต่น้อย