ตึกเลือกชั้น

คนจนนั้นยังใจถึงพึ่งได้ ในยามพลัดถิ่นฐาน เพราะหัวอกเหมือนกัน
มีที่มาจากท้องไร่ท้องนา ซึ่งคนเรานั้นไม่ควรลืมกำพืดตัวเอง ส่วนสังคมที่ดีนั้น
ไม่ควรแบ่งชนชั้นวรรณะระหว่างรวยจน จึงจะเป็นสังคมน่าอยู่ผู้คนน่ารัก
……ตึกโรงแรมแห่งหนึ่ง คนรวยจะได้พัก ณ ชั้นสูงริบ มองบรรยากาศรอบตัว
เห็นทะเลไกลสุดตา ส่วนคนจนนั้นยากนักจะได้พัก ถ้าห้องพักเหลืออยู่บ้างนั้น
ก็ต้องจับจองห้องพักชั้นล่างท้ายครัว รวยชั้นบนจนชั้นล่าง โรงแรมแห่งนี้
เลือกที่รักมักที่ชัง มีนโยบายแบ่งชั้นวรรณะ คนรวยคนจน…..ที่โรงแรมตึกเลือกชั้น
ก็เป็นเวรของพนักงาน คนใจดีคนหนึ่งชื่อว่า บุญดีได้ทำงานมีเงินเดือนกิน
ที่โรงแรมแห่งนี้ เป็นลูกชาวบ้านหลานชาวนา คนจนเดินดินกินข้าวแกง บุญดีก็เกิด
สงสารนายดำเพราะเห็นแก่คนพลัดถิ่น หลงมากำลังหาที่พัก เป็นชาวบ้านจนๆ
คนหนึ่งเหมือนเขา ก็อนุญาตให้นายดำได้พักโรงแรมตึกเลือกชั้น เป็นห้องสุดท้าย
บุญดีก็เผลอไผล ให้นายดำไปพักยังห้องหรูชั้นบนสูงริบ แวดล้อมด้วยไฮโซ
คนจนธรรมดาเป็นขยะในสายตา บุญดีกำลังไม่ดำเนินการ ตามนโยบายตึกเลือกชั้น
พอรุ่งเช้านายดำก็ตื่นขึ้น ก็ตรงไปยังเคาน์เตอร์จ่ายเงิน มีเงินไม่พอจ่ายค่าห้องหรู
บุญดีถอดสร้อยแหวนนาฬิกา ไปจำนำตลาดใกล้เคียงโรงแรมตึกเลือกชั้น ก็เคลียร์
ปัญหาทุกเรื่อง ความรักในหมู่คนจน มีความใจถึงพึ่งได้ ในยามพลัดถิ่นฐาน
เราคบสมาคมกับคนชั้นวรรณะเดียวกัน จะสบายใจกว่า แต่บางครั้งนั้น คนรวย
ที่มีเมตตานั้นก็มี ทั้งรวยจนสูงต่ำ ควรอุปถัมภ์กันไป รวยจนไม่สำคัญ ขอให้มีน้ำใจงาม