รถไฟแสวงรัก

แม้จะเยาว์วัยเป็นเด็ก ก็มีทักษะการดนตรี มีอาชีพเป็นศิลปินได้
เลี้ยงดูครอบครัวได้ ถ้าฝึกฝนค้นหาตัวเองให้เจอ เป็นคนคุณภาพ
แล้วลงมือทำสร้างฝัน สร้างโอกาส เมื่อสำเร็จแล้ว ก็รักษางานนั้นไว้
ทำให้ยั่งยืน…เด็กชายพิณทองอยู่ชั้นปอห้า เขาไม่ตั้งใจเรียนหนังสือ
อีกแล้ว ไม่มีกะจิตกะใจจะเล่าเรียน เพราะเขามักจะเล่นดนตรีดีดกีตาร์
เป็นอาจิณ เขาก็ออกจากโรงเรียน ไปเป็นกรรมกรแรงงาน พร้อมมี
อาชีพอิสระตั้งแต่เด็ก หารายได้จากการเล่นดนตรี ตามงานวัดกับวง
ดนตรีที่จ้างให้ไปเล่นเด็กชายพิณทองเลี้ยงตัวเอง และรับภาระดูคุณยาย
ซึ่งเป็นที่รักหนึ่งเดียวที่ยังหลงเหลืออยู่ เพราะเด็กชายพิณทองกำพร้าพ่อแม่
แล้วเด็กชายพิณทอง ก็เป็นกรรมกรก่อสร้างในเวลากลางวัน ส่วนใน
เวลากลางคืน เขาไปรับจ้างเล่นดนตรีตามงานวัด แล้วชีวิตของพิณทอง
ก็เปลี่ยนไป กลายเป็นคนมีอนาคตในวงการดนตรี เมื่อวงดนตรีคณะหนึ่ง
ที่จ้างพิณทองเป็นประจำ มีนายทุนจ้างไปเล่น ในเมืองหลวง ก็เดินทาง
ด้วยรถไฟ เข้าเมืองหลวงด่วนเพื่อไปเล่นคอนเสิร์ต ใจพิณทองเดินทาง
ไปกับรถไฟ เพื่อแสวงหารักล่าความฝันสูงสุดในชีวิต คือการเป็นศิลปิน
สถานเดียว เพราะงานอื่นเขาไม่มีความรู้ สภาพฝันบังคับให้พิณทอง
สู้ชีวิตทางศิลปินสถานเดียว รถไฟแสวงรักล่าความฝันของพิณทอง
การเป็นนักเพลง เขาก็จินตนาการตามฝัน มองสองข้างทางรถไฟแสวงรัก