I need a man หลงลุง

สีขาวกับสีดำ แสงสว่างกับความมืด สิ่งเหล่านั้นคือสัญลักษณ์แทนชีวิตคู่ของเขา
‘ลุงจะอยู่กับผมไปได้อีกนานแค่ไหนกันนะ’ นั่นคือคำถามที่เขาคิดมาตลอดตั้งแต่วินาทีแรกที่ความสัมพันธ์เริ่มต้น
วิถีชีวิตที่ขัดแย้ง เส้นทางที่ไม่มีวันบรรจบ สิ่งเหล่านั้นล้วนตระหนักรู้อยู่แก่ใจตั้งแต่วินาทีที่ริมฝีปากสัมผัสกันเป็นครั้งแรก ทั้งที่รู้แบบนั้นก็ยังเลือกที่จะแขวนความสัมพันธ์นี้ไว้บนด้ายเส้นบางที่เรียกว่าความเชื่อใจ
‘ฉันไม่ไปเสียอย่าง ใครก็เหวี่ยงฉันไปไม่ได้’ ช่างเป็นคำพูดที่เอาแต่ใจเหลือเกิน
สุดท้ายแล้ว ปลายทางของความสัมพันธ์นี้คือสถานที่แบบไหนกันนะ
‘คนแก่หัวดื้อ’
สุดท้ายแล้ว เส้นทางของพวกเขาจะสามารถบรรจบกันได้ไหมนะ
‘ไม่เท่าเด็กคนนี้หรอก’
ความสัมพันธ์ของคนสองคนที่มีระยะห่างเป็นอายุที่ห่างกันหลายสิบปีมันเป็นไปได้จริง ๆ เหรอ
‘ต่อให้โลกไม่รักเธอ รู้เอาไว้ว่ายังมีฉันที่รักเธออยู่’
นั่นคือสิ่งที่เขาอยากจะหาคำตอบให้เจอเหลือเกิน