คุณหมอแสนดี

ที่โบราณเขาว่า ‘เกลียดสิ่งไหน ก็มักจะได้สิ่งนั้น’ ท่าจะจริงนะ เพราะยิ่งพี่หมอโลเวล พชร โคลต์ เกลียดเธอ มัดหมี่ มัญชุสา มากแค่ไหน เขาก็ยิ่งหนีตำแหน่งสามีของเธอไม่พ้น
แล้วอีกสุภาษิตที่ว่า ‘เกลียดตัวกินไข่ เกลียดปลาไหลกินน้ำแกง’ นั่นก็อีก ปากน่ะบอกว่าเกลียดเธอหนักหนา แต่ถึงเวลาก็จับเธอกินตับรัวๆ ทุกค่ำคืน
นี่แหละนะ! เวรกรรมของการสร้างภาพว่า ‘แสนดี’ ทั้งที่จริงๆ แล้วน่ะ ‘ทั้งโฉด โหด และก็หื่นมาก’
----------------------------------------------------------------------------------------------------------
“ทำไมไม่กลับซะตอนเช้าเลยล่ะ”
“อุ๊ย!” มัญชุสาไม่คิดว่าคนที่ยืนอยู่ใกล้ๆ ประตูที่ไขเข้ามาจะเป็นพี่โลเวลที่ไม่ได้เจอกันมาเป็นสัปดาห์
“ว่าไงล่ะ ฉันถามทำไมไม่ตอบ ไม่ได้ยินเหรอ” เขาเป่าควันบุหรี่ออกมาเป็นวงกลมใส่หน้าคนที่ยังยืนอึ้ง
นี่คงตกใจสินะ ที่เป็นเขามารอ แล้วก็คงจะรู้อีกแหละว่าเขาเห็นว่าเธอมีผู้ชายหน้าอ่อนๆ และก็อาจจะปัญญาอ่อนด้วยมาส่ง
“แค่กๆ” เธอถึงกับไอทันที เพราะไม่ค่อยได้กลิ่นบุหรี่ แล้วพอเขาเป่าควันรอบสอง แม้จะไม่ได้ใส่หน้า แต่ก็รู้สึกขมคอขมปากขึ้นมาจนได้
“พี่เป้าตรงสูบบุหรี่ด้วยเหรอคะ”
“ใช่...เธอคิดว่าฉันจะติ๋มๆ แบบไอ้หน้าอ่อนที่มาส่งเธอน่ะเหรอ” เขาเดินเข้าไปใกล้แล้วก็จงใจเป่าบุหรี่ใส่หน้าอีกฝ่ายอีกครั้ง
ไม่รู้สิ เขาอยากแกล้ง อยากแกล้งหนักๆ ให้สาสมกับสิ่งที่เธอทำมาตลอดหลายเดือน
เปล่านะ เอาจริงๆ เธอไม่คิดอะไรเลย แค่ไม่เคยเห็นเขาสูบ และก็ไม่คิดว่าคุณหมอผู้รักษาสุขภาพจะเอาสารเคมีเข้าร่างก็แค่นั้นเอง
“เธอเคยสูบไหม”
“ไม่เคยค่ะ”
“ทีแบบนี้ล่ะทำเป็นรีบปฏิเสธ แต่ทีเรื่องผู้ชายนี่ทำเป็นไม่ได้ยิน ไม่ตอบ...”
มัญชุสามองคนที่ส่ายหน้าหันไปอีกทาง นี่เขาใส่ร้ายเธออีกแล้วนะ ว่าเธอขนาดนี้ ไม่ว่าเธอแรดที่มีเพื่อนผู้ชายซะเลยล่ะ
“ฉันเคยคิดนะว่าเธอก็แค่เด็กที่ชอบประจบประแจง แต่วันนี้ทั้งที่บ้าน ที่โรงพยาบาล ฉันก็ได้เห็นธาตุแท้ของเธอแล้วแหละ...” เขามองคนที่ขมวดคิ้วแน่น จ้องมาอย่างเอาเรื่อง
เห็นอะไร นี่เขารู้นิสัยดีกว่าเธอที่เป็นเจ้าของตัวเองเสียอีก กับพี่โลเวลเธอนี่จะมีนิสัยแย่ๆ เพิ่มขึ้นมาตลอดทุกครั้งที่คุยกันเลยสินะ
“เธอมันช่างยั่ว ชอบเห็นผู้ชายมาตามวอแว...ชอบให้ผู้ชายหน้าโง่พวกนั้นมันมาเป็นทาส”