ร่านเสน่หา ปีศาจจิ้งจอก

เมื่อนางจิ้งจอกขาวกลายร่างเป็นมนุษย์ แต่นางกลับถูกมนุษย์รังแกจับไปขายในหอนางโลมอันดับหนึ่งของเมืองเป่ยเปี้ยนซ่าง บุรุษมักเรียกที่นี่ว่าหอชมจันทร์ สาวงามที่นี่งามดังดวงจันทราล้วนทั้งสิ้น
ผู้คนต่างฮือฮาในการมาของนางจิ้งจอก สตรีในชุดผ้าขาวที่เปอะเปื้อนไปด้วยคราบดินตรงชายผ้า ใบหน้านางงามล้ำทั้งจมูกคิ้วตาที่โด่ดเด่น เหมือนเทพสวรรค์สรรสร้างแต่งแต้มนางขั้นมาไม่มีผิด
นางจิ้งจอกถูกพาไปชำระล้างคราบสกปรก สาวใช้ในหอหลายคนมองนางตั้งแต่ศีรษะจรดปลายเท้า รูปร่างอรชรอวบอิ่มได้รูปจนน่าอิจฉา แต่อนิจานางเป็นใบ้ รอยแผลที่มือและเท้าได้รับการดูแลจากหมอหญิงที่มาบริการถึงในห้อง
หมอหญิงแปลกใจ ใยนางถึงพูดไม่ได้ ทั้งๆที่หูนางก็ปกติ ลิ้นนางก็ไม่ได้สั้นหรือมีสิ่งใดที่ขัดขวางการพูดของนาง แต่เพราะถามเท่าใดนางก็มิอาจตอบกลับ จึงจนปัญญาจะรักษานางผู้นี้ได้
สตรีในชุดสีชมพูอ่อน ปักลายผ้ารูปดอกเหมยสีม่วงเดินออกมาจากชั้นสอง มาหยุดยืนตรงลานแสดง ผู้คนต่างจับจ้องนางไม่ว่างตา
"นางผู้นี้...คือหนึ่งสาวงามใหม่ของหอควางไค่ คืนนี้พวกท่านจะได้ยลโฉมนางจากการประมูล!"
เป็นปกติของหอแห่งนี้ หญิงสาวมาใหม่จะถูกประมูล เพื่อเรียกเงินตราให้ได้คราละมากๆ สตรีที่ถูกนำมาขาย มักไม่เคยต้องมือชายใดมาก่อน จึงเป็นที่โปรดปรานของบุรุษในเมืองเป่ยเปี้ยนซ่างเป็นอย่างมาก เหล่าขุนนางและคุณชาย รวมถึงพ่อค้ามีฐานะมักมาร่วมงานประมูลนี้ไม่เคยขาด สตรีบางรายเป็นที่ต้องตาต้องใจ และปรนนิบัติเหล่าขุนนางจนพวกเขาพออกพอใจ ก็มีการซื้อขายเข้าไปเป็นน้อยในบ้านขุนนางนั้นเลยก็มี
บรรยากาศการประมูลเป็นไปอย่างคึกคัก โดยเฉพาะคนจากจวนเจ้ากรมต่างๆ ที่หาหญิงไปบำเรอให้เจ้านายทั้งหลาย สู้ราคากันอย่างเอาเป็นเอาตายอย่างไม่มีใครยอมใคร พ่อค้าและคนที่ไม่มีเงินถุงเงินถัง ต่างล่าถอยตั้งแต่ห้าร้อยตำลึงเงิน การประมูลนางโลมผู้นี้ ขึ้นไปถึงสามร้อยชั่ง ซึ่งเป็นเงินมากโขจนสามารถซื้อจวนหนึ่งหลังได้
แม่เล้าถึงกับตาโตเป็นไข่ห่าน นึกไม่ถึงว่าราคานางผู้นี้จะมากมายถึงเพียงนี้ ไม่เคยมีใน ประวัติการของหอนางโลมควางไค่มาก่อน
'ไม่ได้การล่ะ นางทำเงินขนาดนี้คงปล่อยเป็นนางบำเรอให้ขุนนางบ้านไหนไม่ได้' รอยยิ้มร้ายกระตุกบนใบหน้าที่ฉาบด้วยเครื่องสำอางหนาเตอะ
สุดท้ายแม่เล้าก็มอบนางให้เจ้ากรมการคลังหวังจิ้งเซี่ย ซึ่งมีเรือนพักรับรองที่เมืองนี้โดยเฉพาะ หวังจิ้งเซี่ยมักมาพักผ่อนคลายเครียดในทุกๆเดือน และเขามักซื้อนางคณิกาที่มีชื่อในหอมาระเริงความสุขทุกค่ำคืน แต่คงไม่มีครั้งไหนจ่ายแพงเท่าครั้งนี้เป็นแน่แท้
ในเรือนพักรับรองที่มีเพียงห้องสองหลังใหญ่ แตกต่างจากจวนใหญ่ในเมืองหลวงที่มีลักษณะซื่อเหอย่วน นางจิ้งจอกถูกลากมายังห้องนอนก่อนถูกมัดมือมัดเท้า เหตุเพราะนางขัดขืนมาตลอดทาง เตียงสี่เสายึดทั้งแขนและขานางจนนางได้แต่ดิ้นรน
หวังจิ้งเซี่ยเดินเข้ามาในห้องด้วยเนื้อผ้าบางเบาหละหลวม ชายวัยสามสิบสี่ยิ้มกว้างอย่างถูกอกถูกใจกับเทพธิดาตรงหน้า จากใบหน้านางผู้นี้คงอายุราวสิบหกสิบเจ็ดเห็นจะได้ ใบหน้านวลขาวอมชมพูมองเขาด้วยความกลัว ปลุกอารมณ์คึกในกายให้ลุกโชน เขานั่งบนเตียงไม้ก่อนมือสากหนาจะลูบไล้ใบหน้างาม
"เจ้าจะกลัวไปใย อีกไม่นานเจ้ากับข้าก็จะได้มีความสุขร่วมกัน" กระตุกยิ้มหื่นกระหาย ปากหนาระดมจูบทั่วใบหน้านวล ก่อนเลื่อนมายังซอกคอระหง ริมฝีปากหนาลงมาบดบนหน้าอกอวบที่ปิดบังด้วยผ้าหนา มือใหญ่ปลดสายคาดเอวนาง แล้วสบัดผ้าชั้นนอกทิ้ง ผ้าซับในผืนบางขาวค่อยๆ ถูกเขาปลดออกที่ละชิ้น
นางจิ้งจอกใช้ศีรษะโขกที่ใบหน้าเขาเต็มแรง จนอีกฝ่ายเซ เลือดสีแดงสดไหลออกจากจมูกโด่งเป็นทางยาว
"เจ้า! นังผู้หญิงชั้นต่ำ กล้าดีเยี่ยงไรมาทำร้ายขุนนางอย่างข้า" เขาลุกขึ้นชี้หน้านางคณิกาใหม่อย่างเดือดดาด แล้วใช้มือหนาตบไปที่แก้มเนียนอย่างแรง เลือดไหลซึมติดริมฝีปากบาง แก้มขาวแดงฉาดเป็นรอยฝ่ามือ
หวังจิ้งเซี่ยปาดเลือดด้วยความโมโห ก่อนกระชากเสื้อผ้านางขาดกระจุย
"ในเมื่อเจ้าไม่ชอบไม้อ่อน ข้าก็ไม่จำเป็นต้องทำดีกับเจ้า!" ใบหน้าที่มีหนวดเคราขึ้นใหม่ ก้มลิ้มรสหวานจากกายขาวนวลอย่างรุนแรง มิมีความปราณีสตรีผู้นี้แม้สักนิด
นางจิ้งจอกรวบรวมพลังที่มีกระชากจนเชือกข้อเท้าขาด นางถีบร่างใหญ่กระเด็นไปอัดกับเสา ร่างใหญ่สลบในทันที เพราะพละกำลังนางมิใช่ธรรมดา
เสียงดังโครมครามจากด้านใน ทำเอาคนรับใช้วิ่งมาออที่หน้าประตู
"นายท่านเกิดอะไรขึ้นขอรับ!"
แต่ด้านในกลับเงียบสนิท ร่างเล็กกระชากเชือกขาดอีกเส้น ก่อนเส้นที่มือซ้ายจะหลุดมาทั้งแผงพร้อมเสาและไม้หัวเตียง เป็นเวลาเดียวกับคนใช้หนุ่มห้าชีวิตพังประตู แล้วกรูเข้ามาทำร้ายนางพร้อมดาบในมือ
"นายท่าน!" ชายผู้หนึ่งรีบเข้าไปประคองร่างเปลือยท่อนบนที่นอนแน่นิ่งกับพื้น ส่วนที่เหลือไล่ฟันนางที่ยังไม่หลุดพ้นพันธนาการทั้งหมด
ฉัวะ!
ดาบหนึ่งฟันเกือบโดนแขนนาง ดีที่นางหลบทัน
ฉัวะ!
ดาบนี้ตั้งใจฟันขานางแต่พลาดไปตัดเชือกขาด
นางจิ้งจอกรีบหนีออกไปทางประตูที่เปิดกว้าง มองซ้าย มีคนจำนวนหนึ่งวิ่งถืออาวุธมาทางนาง ด้านหลังก็วิ่งกรูเข้ามาอย่างเร็ว นางวิ่งไปทางขวาโดยไม่รู้ว่ามันจะพานางไปไหน ทางจะตันหรือไม่
สุดทาง..เป็นกำแพงหนา นางรีบกระโดดเกาะกำแพงแล้วปีนหนี จังหวะที่นางยืนอยู่เตรียมกระโดดให้พ้นจวนน่ากลัวแห่งนี้..
ฉึก!
ลูกธนูจากที่ไหนไม่รู้ทิศทางยิงปักตรงไหล่นางเต็มๆ เลือดไหลเปรอะเปื้อนเสื้อผ้าจนแขนนางอาบไปด้วยเลือดสีแดงสด..
ร่างเล็กมือไม้สั่นด้วยความเจ็บปวด เลือดยังคงไหลไม่หยุด เสื้อผ้าที่ขาดวิ่นอาบเลือด บัดนี้เปลี่ยนเป็นเสื้อผ้าของชาวบ้านที่นางขโมยมา ก่อนตัดสินใจกลับไปยังเขาไท่ซาน แต่นางไม่รู้ว่าจะทนพิษบาดแผลได้นานสักเพียงใด หากนางรู้วิธีใช้พลังวัตรหนึ่งพันปีที่มีได้คงจะดีมิใช่น้อย..

นางเกือบตายเพราะถูกตามล่า จนตกลงไปในหุบเหว และได้พบเคล็ดวิชาวัตรจักร วิชามารอมตะที่หล่อเลี้ยงด้วยไอวิญญาณมนุษย์ นางถูกตามล่าและถูกกักขังในโถหยกนาน 910 ปี
ในโลกปัจจุบัน โถหยกถูกนำมาประมูล และน่านน้ำ นักธุรกิจชาวไทยประมูลได้ในราคาสูงลิบ นางคืนร่างขึ้นมาอีกครั้ง และไลล่าวิญญาณเพื่อเลี้ยงกาย อาหารอันโอชะที่นางหมายตากลับเป็นชายที่นางรักกลับชาติมาเกิด เรื่องราวความรักจึงเกิดขึ้นอีกครั้ง...พร้อมความวุ่นวายของนางปีศาจสาว..