พิษรักเจ้าสาวมือสอง

“ไอขอลาก่อนนะคะคุณท่าน หากชาติหน้ามีจริงไอขอกลับมาทดแทนบุญคุณท่านอีกครั้งนะคะ”
ไอศิกาเดินหิ้วกระเป๋าเดินทางขนาดเล็กผ่านไปยังห้องรับแขก ซึ่งคนที่อยู่ในห้องนั้นไม่มีใครมองเห็นว่าเธอเดินผ่านไปเลยสักคน หญิงสาวเดินลงบันไดเพื่อตรงไปยังประตูเล็กที่อยู่หน้าบ้าน
“คุณไอจะไปไหนคะ ? ” พิไลหัวหน้าแม่บ้านเอ่ยถามขึ้นมาอย่างสงสัย เพราะเธอเดินคุมฝนและสาวใช้คนอื่นเตรียมน้ำและของว่างให้กับบรรดาญาติของธเนศที่มารอฟังการอ่านพินัยกรรมจากทนายความประจำตัว
“ไอจะกลับบ้านไอค่ะคุณพิไล” เธอพูดยิ้มๆ ก่อนที่จะวางกระเป๋าเดินทางใบเล็กลงกับพื้นเพื่อยกมือไหว้ “ไอขอลานะคะ”
“โธ่..คุณไอ” ผู้สูงวัยกว่าน้ำตารื้น จุกในอก หากแต่ไม่สามารถพูดอะไรได้ เธอจึงทำได้เพียงยกมือขึ้นมารับไหว้เท่านั้น
“ขอให้พระคุ้มครองนะคะ”
“ขอบคุณมากค่ะคุณพิไล”
ไอศิกายิ้มให้บางๆ ก่อนที่จะเดินหันหลังตรงไปยังประตูเล็กเพื่อกลับบ้านของเธอที่อยู่ไม่ไกลนัก
‘บ้านของเธอ ที่ได้รับการช่วยเหลือมาจาก ธเนศ ปรีดาอัครกุล’
หญิงสาวถอนหายใจยาวออกมาช้าๆ รู้สึกใจหายไม่น้อยที่ต้องจากบ้านหลังนี้ ถึงแม้ว่าจะมีทั้งเรื่องที่ดีและเรื่องที่ไม่ดีเกิดขึ้น แต่ว่าความอบอุ่น และความเอื้ออาทรของผู้สูงวัยที่ได้รับมาโดยตลอดเมื่อครั้งที่ยังอาศัยอยู่ในบ้านหลังนี้ยังคงมีอยู่อย่างท่วมท้นและเต็มเปี่ยมภายในหัวใจดวงน้อย ๆ ของเธอ
ไอศิกาผลักบานประตูเล็กออกมาอย่างเบามือ ก่อนที่หมุนตัวกลับไปดูบ้านหลังใหญ่ที่เพิ่งเดินจากมาอีกครั้งด้วยความอาลัย ทันใดนั้นเองจู่ ๆ ได้มีชายหนุ่มปริศนาเข้ามาล็อคตัวเธอจากทางด้านหลัง เขาใช้ผ้าเช็ดหน้าที่มีกลิ่นฉุนของสารเคมีบางอย่างโปะลงที่จมูก หญิงสาวต่อสู้ดิ้นรนขัดขืนสุดฤทธิ์หากแต่ยังคงพ่ายแพ้ให้กับท่อนแขนกำยำของเขาคนนั้นที่โอบรัดตัวเธอเอาไว้แน่น จนในที่สุดสติของเธอก็เริ่มเลือนลางลงไปเรื่อยๆจนกระทั่งจางหายไปในที่สุด