กว่าจะไปถึง..รัก

กว่าจะเริ่มถักทอเป็นสายใย
กว่าจะบอกว่าเขาคือคนที่ใช่
กว่าจะรู้ว่าเธอคือเจ้าของใจ

กว่าจะไปถึงรักที่มีให้กัน
.........................
“ดาว..ถ้าดาวไม่เชื่อใจพี่แบบนี้ ต้องคอยหาเรื่องแบบนี้ พี่ว่า..เราลองห่างกันสักพักดีกว่ามั้ย ?”
เสียงเข้มหนักแน่นที่สวนกลับมาของแฟนหนุ่มที่ยังยืนเท้าเอวหันหลังให้กับเธอทำให้ดารินทร์ถึงกับนิ่งงันมือจับโทรศัพท์ค้างเอาไว้ สมองประมวลผลคำพูดที่เธอไม่เคยคาดคิดว่าจะได้ยินจากปากของเขา
“....”
“ถ้าตอนนี้ดาวรู้สึกว่าอึดอัด พี่ว่า..เราลอง..” ชนะภพหันกลับมาก็สบเข้ากับสายตาปวดร้าวน้ำตาคลอจวนเจียนจะหยดไหลของคนตรงหน้าจนคำพูดสุดท้ายของเขาถึงกับเลือนหายไป
“....”
“ดาว..” ชนะภพขยับเข้ามาหาแฟนสาวในขณะที่ดารินทร์กลับถอยออกมาหนึ่งก้าวและเงยหน้ามองคนที่ขยับมาชิดพร้อมคำถามเสียงสั่นแผ่วเบา
“ที่พี่ดินพูด..หมายความว่ายังไงคะ ?”
“พี่..”
“ลองห่างกัน อย่างนั้นเหรอ ?” คำว่าลองห่างกันที่ออกจากปากของชนะภพ ทำให้หัวใจที่สั่นไหวอยู่แล้วของดารินทร์เปลี่ยนเป็นเจ็บปวดเข้ามาแทนที่ด้วยคำพูดที่เธอไม่เคยคาดคิดว่าเขาจะเอ่ยออกมา
ลองห่าง..ไม่ต่างจากคำว่า จบกันแค่นี้ เป็นแค่คำพูดที่ฟังดูดีกว่ากันก็เท่านั้น

No.6