เรื่องนี้มีแต่ความรัก

"มะ...มองอะไรคะ?" พี่เอหรี่ตาจ้องหน้าฉันเขม็งและนั่นเริ่มทำให้ฉันทำตัวไม่ถูก... อยู่ดีๆ ก็รู้สึกว่ามีลางสังหรณ์...ไม่ดีเกิดขึ้น...
"ลูกหมูจำเรื่องเมื่อคืนไม่ได้จริงๆ เหรอคะ?" อยู่ดีๆ หัวใจก็เต้นแรงขึ้น...ใบหน้าถมึงทึงของคนตรงหน้าเริ่มฉายชัด... การถามว่าจำเรื่องเมื่อคืนไม่ได้จริงๆ เหรอคะ? เก้าสิบเปอร์เซ็นต์...มันต้องเกิดเรื่องไม่ดีขึ้นแน่นอน! แต่มันเรื่องอะไรล่ะ!!
"จำไม่ได้เลยค่ะ กะ...เกิดอะไรขึ้นคะ?" ฉันถามอย่างกล้าๆ กลัวๆ คนตรงหน้ายันตัวลุกขึ้นนั่งพลางสูดหายใจเข้าปอดลึกๆ ราวกับว่าตอนนี้เขาต้องทำใจกับสิ่งที่จะพูดออกมา ในใจฉันตอนนี้มันเต้นระรัวลุ้นไปหมด...ภาวนาขออย่าให้เกิดเรื่องอะไรไม่ดีขึ้นเลย! ถ้ามันเป็นเรื่องร้ายแรงขึ้นมา...ฉันจะทำยังไง! ฉันยังไม่พร้อมจะบอกพ่อต้นนะ!
"หนู...ข่มขืนปู้ยี่ปู้ยำร่างกายของพี่..." ใบหน้าแดงก่ำของพี่เอเบือนไปอีกทางพร้อมกับฉันที่ถอนหายใจอย่างโล่งอก ...ก็นึกว่าเรื่องอะไร
"ก็แค่ข่มขืนเองค่ะ...วะ...ว่าไงนะคะ! O[]O"
"ลูกหมู-ขืน-ใจ-พี่!!"
เปรี้ยง!!
ถอยคำตอกย้ำที่ชัดถ้อยชัดคำของพี่มันเหมือนฟ้าผ่ากลางใจ เมื่อสิ่งที่ได้ยิน...มันร้ายแรงกว่าสิ่งที่คิดไว้ไปมาก!! ฉันเนี่ยนะ! ฉันเนี่ยนะ! ที่ข่มขืนพี่มัน!!
ฉันเนี่ยนะข่มขืนผู้ชายร่างยักษ์ตรงหน้า! บ้าน่า!! ตลกเหรอ!! นี่มันไม่ใช่เรื่องเล่นๆ นะโว้ยยยยยย!!
"หนะ...หนูคิดว่าเราน่าจะเข้าใจอะไรผิดกันนะคะ?"
"ลูกหมูอย่ามาทำตัวได้พี่แล้วทิ้งนะคะ พี่ไม่ยอม!"