กับดักรักCEOร้าย

“เนตรใจเย็น มันไม่ได้เป็นอย่างที่คิด” คุณากรตกใจ ไม่คิดว่าภรรยาสาวจะมาหา เขารีบกอดและดึงเธอให้ออกห่างเจนจิรา
“ปล่อยเนตรนะ ที่พี่ไม่กลับ ไม่อ่านแชท เพราะแบบนี้ใช่มั้ย” กมลเนตรโกรธจัด ตะคอกเสียงถามคุณากร
“ไม่ใช่นะเนตร” คุณากรทำหน้าเครียด กมลเนตรหันหน้ามาจ้องมองเจนจิราอย่างเอาเรื่อง ตอนนี้หญิงสาวลุกขึ้นยืนแล้ว กมลเนตรไม่รอช้า หมายจะเข้าไปตบ แต่คุณากรก็ดึงจับตัวเธอไว้
“ปล่อยนะ พี่จะปกป้องมันทำไม”
“พูดกับคุณเจนดีๆนะเนตร พี่บอกแล้วว่ามันไม่มีอะไร”
“มันไม่มีอะไรจริงๆนะคะคุณเนตร ฉันอธิบายได้” เจนจิราทำหน้ารู้สึกผิด เธอมองคุณากรอย่างขอโทษ
“เธอมันตอแหล ฉันรู้ว่าเธอคิดจะทำอะไร”
“พี่บอกให้หยุดไงเนตร ถ้าคุยไม่รู้เรื่องแบบนี้ก็กลับไป พี่จะทำงาน”
คุณากรโมโห จากที่เขาพยายามจะอธิบายให้เธอฟัง แต่กมลเนตรไม่ยอมฟังอะไรเลย เอาแต่ต่อว่าเจนจิรา กมลเนตรนิ่งไป ดวงตาหวานน้ำตาคลอมองใบหน้าสามีอย่างคนเสียใจ
“พี่คณินต้องกลับไปกับเนตร”
“อย่าทำนิสัยแบบนี้นะเนตร พี่ทำงาน”
“พี่ต้องกลับเดี๋ยวนี้”
กมลเนตรไม่ยอม เธอจะต้องพาคุณากรกลับไปกับเธอให้ได้ ถ้าปล่อยให้ทำงานต่อ เธอต้องเสียสามีให้เจนจิราแน่นอน สาวน้อยดึงแขนสามีให้เดินตาม คุณากรที่นอนน้อย เครียดกับงาน ก็เริ่มหงุดหงิดภรรยาสาว เขาเผลอผลักมือเล็กๆออกจากแขน ทำให้ปิ่นโตที่เธอหิ้วหล่นตกพื้นไปด้วย
“เพร้ง!”
กมลเนตรตกใจ ไม่คิดว่าคุณากรจะทำแบบนี้กับเธอต่อหน้าเจนจิรา คุณากรไม่ได้สนใจสิ่งที่ตก ใบหน้าคมพยายามข่มอารมณ์โมโหตัวเองไว้ จ้องมองใบหน้าหวานให้มีสติ และกลับไป
“ฮื่อ.. ทำไมพี่ทำกับเนตรแบบนี้” กมลเนตรน้ำตาไหลอาบสองแก้ม เธอมองไปยังเศษอาหารที่กระจายเต็มพื้น
“แบบนี้ใช่ไหม พี่ไม่รักเนตรแล้วใช่ไหม” สายตาหวานมองไปเห็นอาหารหลายอย่างวางอยู่ตรงโต๊ะกินข้าว เธอเสียใจหนักมาก
“พี่ไม่ได้ตั้งใจ” คุณากรเห็นสิ่งที่ตกหล่นพื้น น้ำตาของเธอทำให้เขามีสติ คนตัวใหญ่จะเข้าไปกอดขอโทษ แต่กมลเนตรถอยห่างออกมาอย่างคนเสียใจ
“ฮื่อ…”
เมื่อทนอยู่ไม่ไหวกับสิ่งที่คุณากรทำกับเธอวันนี้ รวมถึงสายตาเจนจิราที่มองมาทางเธออย่างสมเพช สาวน้อยทั้งเสียใจ น้อยใจ จึงหันหลังวิ่งออกมาจากห้องอย่างรวดเร็ว โดยไม่ฟังเสียงคนที่เรียกตามเธออย่างรู้สึกผิด

++++++++++++++++
เนื้อหาอาจไม่ตรงตามที่อัปลงในเว็บนิยาย เพราะเป็นฉบับรีไรท์ ฝากนิยายเรื่อง กับดักรักCEOร้าย ไว้ในอ้อมอกอ้อมใจของทุกท่านด้วยนะคะ