ยอมเป็นเจ้าบ่าวของฉันซะดีๆ

โปรย

ไดอาน่า หรือ จันทร์เจ้า ดีไซน์เนอร์ชื่อดังได้มาพบกับ ขุน หนุ่มชาวไร่ในฝันที่เธอปิ๊งตั้งแต่แรกเห็นในงานแต่งงานที่เธอรับหน้าเป็นคนจัดแจงทุกสิ่งอย่าง และดันรับช่อดอกไม้จากเจ้าสาวได้ เธอประกาศเลือกเจ้าบ่าวของตนเองในงานอย่างมั่นใจว่า ขุนนี่ละ! เจ้าบ่าวของเธอ
หญิงสาวไม่ได้พูดเล่นๆ เธอสนใจเขาจริงๆ และยิ่งได้รู้จักตัวตนของเขา ก็ยิ่งตกหลุมรัก เธอจึงได้แพลนการพักผ่อนของตัวเองมาสิงอยู่ที่ไร่แห่งนี้ เพื่อพิชิตใจหนุ่มหน้านิ่งอย่างเขา เจ้าของไร่องุ่นที่โดนอัดขายขนมจีบและเกาะติดอย่างไม่ลดละ ใช่ว่าเขาเองจะไม่เคยพบเจอสาวๆ วิ่งไล่ แต่กับแม่ตัวแสบคนนี้ เขากลับยอมให้เธอไล่จับจนได้เสียอย่างนั้น

พระเอกนางเอกเรื่องนี้ปรากฎตัวครั้งแรกในเล่ม “ยอมเป็นเจ้าสาวของผมซะดีๆ ” นะคะ แต่สามารถอ่านเล่มนี้ได้เลยสนุกรู้เรื่องได้แน่นอนแม้ไม่ได้อ่านยอมเป็นเจ้าสาวค่ะ แต่ถ้านักอ่านโหลดอ่านสองเล่ม ก็จะแฮปปี้เป็นดับเบิ้ล แหะๆ ขายของกันหน่อย

ปกนิยายเล่มนี้เหมือนจะดราม่าแต่ไม่ดราม่านะคะ นิยายเล่มน้อยของใจบัว เป็นนิยายโรแมนติก ไม่ดราม่า รับประกัน มีเลือดกำเดาไหลบ้างบางจังหวะระหว่างอ่าน อย่างที่บัวมักจะแจ้งให้ทราบในทุกเล่มของบัวว่า หน้าที่การงานในชีวิตประจำวันของบัวค่อนข้างเครียด ดังนั้น โลกของนิยายคือโลกแห่งความสุข สงบที่บัวจะหาได้และส่งต่อไปยังนักอ่านของบัวทุกคนได้

ยั่วยวนชวนเชิญให้โหลดตัวอย่างไปอ่านก่อนค่ะ


-ตัวอย่างในเล่ม-

“ต่อไปนี้ พี่ขุนเป็นของจันทร์แล้วนะคะ”
หื๋อ? อะไรกันแม่ตัวดี ประโยคนี้ คนที่ควรพูดจะต้องเป็นเขาหรือเปล่า?
“ห้ามทิ้ง ห้ามนอกใจ ไม่งั้นอย่าหาว่าจันทร์ไม่เตือนนะคะ” เธอพูดฉอดๆ กอดรัดเขาเอาไว้ราวกับเด็กหวงของ
ขุนก้มไปงับบ่าละมุนเบาๆ มันเขี้ยวในความแก่นกล้าของเธอนัก
“อุ๊ย...กัดเหรอ..” ไดอาน่าสะดุ้งน้อยๆ โน้มตัวไปงับคืน ชายหนุ่มขำ พลิกตัวหลบปากคมๆ กลายเป็นตอนนี้ไดอาน่าคร่อมอยู่บนตัวเขาโดยที่จุดเชื่อมต่อล้ำลึกนั้นยังสอดประสาน “อ๊า...พี่ขุน..จันทร์เกิดอารมณ์อีกแล้ว..ทำไง..” เธอพูดตาแป๋ว เมื่อสะท้านไปทั้งร่าง
ขุนมองคนตัวน้อยที่มุ่นคิ้วให้กับความต้องการทางเพศของตนเอง
ความจริง ท่อนเอ็นของเขาต่างหากที่เกิดอารมณ์มันพองขยายแข็งตัวในกล้ามเนื้ออ่อนนุ่ม และเมื่อความคับแน่นเกร็งอยู่ในร่างกายมันจึงปลุกเร้าให้เธอตื่นตัวตามไปด้วย
“ขยับสิจันทร์...” เขาครางบอกเบาๆ เธอดูไร้เดียงสาแต่อยากรู้อยากเห็น มือน้อยทาบกับซิกซ์แพ็กของเขา “แบบนี้...” มือหนาจับเอวกลมกลึงแล้วดึงขึ้นลงเป็นจังหวะ นำทางให้เธอ เอวน้อยค่อยๆ โยกเอง ขุนปล่อยมือ มองลีลาคนไม่ประสา ทำเอาเขาต้องเลียปาก ร่างยั่วยวนที่กำลังจัดการกับเขาทำเอาแทบคลั่ง ไดอาน่าเริ่มขยับโยกเร็วขึ้นเพราะเสียวซ่านไปหมด การได้ควบคุมจังหวะเองมันช่างเหลือเชื่อ
“อ๊ะๆๆ” เธอเร่งจังหวะขย่มโยกเรือนกายเข้าหาและเมื่อรู้สึกเหนื่อยก็หยุดเปลี่ยนเป็นขยับวนเอว ตอนนี้เขาแทบระเบิด
“โอ้ว...จันทร์จ๋า..ดีเหลือเกิน” เมื่อได้ยินเขาครางอย่างพอใจ เธอก็จัดการทำซ้ำแล้วมองใบหน้าหล่อเหลาที่กำลังเว้าวอนให้เธอสนองตัณหา ไดอาน่าวนโยกเอวก่อนจะเปลี่ยนเป็นโยกขี่เขาจังหวะเร่งเร้ารุนแรง
“อ๊ะๆๆ ..ฮื้ออ เสียวจัง..จันทร์ไม่ไหวแล้ว”
“เอาเลย..ส่งตัวเองขั้นสวรรค์เลยที่รัก...” เขาร้องบอกเพื่อให้เธอมีความสุข ลืมตัวเรียกเธอว่า ‘ที่รัก’