คนรักของตะวัน

คนที่ใช่ยืนเฉยๆ เขาก็รัก

++++++

“นีออนก็บอกว่ายุเก่งที่สุดเหมือนกัน”
“พายุเท่มากๆ เลยรู้ไหมครับ” เศรษฐวัฒน์ยืนนิ่งฟังบทสนทนาที่คุณครูคุยกับลูกศิษย์ด้วยความเอ็นดู
“สวัสดีค่ะคุณพ่อน้องพายุ เชิญนั่งเรียนกับเราได้นะคะ” ไลลาลิณเผยรอยยิ้มกว้างจนตาเป็นสระอิมาให้กับเศรษฐวัฒน์ รอยยิ้มของเธอดึงดูดสายตาของเขาได้อย่างดีเยี่ยม แต่ทว่าเขาไม่ใช่พ่อของเจ้าพายุ
“ขอโทษนะครับผมเป็นลุงของพายุครับ”
“ใช่ครับครูไนต์ ลุงซันเป็นลุงของยุ ลุงซันยังไม่มีแฟนด้วยครับ”
“ครับ ยุพูดถูกครับผมเป็นลุงของเขา” เศรษฐวัฒน์ไม่กล้าเคลมประโยคที่หลานพูดว่าโสด ก็เลยทำนิ่งรอดูท่าทีคุณครูสาวของหลานชาย
“ขอโทษด้วยนะคะที่เข้าใจผิด เชิญนั่งตามสบายเลยนะคะ” เธอพูดเสร็จก็หันไปจูงมือพายุพาเข้าไปในกลุ่มนักเรียนอีกห้าหกคนที่รอสอน
เศรษฐวัฒน์เลือกนั่งอยู่บนโซฟาขนาดเล็กสำหรับรับรองผู้ปกครองที่ตั้งวางไว้ในห้องศิลปะ เขาจำใบหน้าคุณครูของหลานชายได้ดีว่าเคยพบเจอที่ไหน