เจ้านายจอมโวยวายสะดุดรักยัยเฉิ่ม

“ชื่อก็โบราณประสบการณ์ก็ไม่มีการแต่งตัวก็เฉิ่มสุดๆ ใครรับยัยนี่มาเนียะทำไมผมไม่รู้เรื่องไม่ผ่าน ให้เขากลับไปสอนภาษาไทยเด็กอนุบาลดีกว่าไหมผมต้องการเฉพาะมืออาชีพเท่านั้น”

คำพูดที่แสนจะตรงไปตรงมาอย่างไม่คิดถึงหัวอกคนฟังของชายหนุ่มมันทำให้คนฟังอย่างมณีพรรณเดือดดาลอย่างที่สุดแม้นจะรู้มาบ้างนะว่าตานี่เป็นอย่างไรยังโกธรขนาดนี้มีหรือที่คนอย่างเธอจะยอมก่อนที่จะมีใครได้พูดอะไรต่อ

“ต้องขอโทษด้วยนะคะที่ดิฉันเป็นแค่เด็กจบใหม่และแน่นอนขาดประสบการณ์แต่ดิฉันมั่นใจว่าทำงานได้แน่ถ้าคุณให้โอกาส แต่ถ้าคุณไม่กล้าพอก็ไม่เป็นไรค่ะดิฉันออกไปหางานทำที่อื่นก็ได้ ส่วนเรื่องการแต่งตัวก็ไม่รู้ว่าต้องโชว์ล่างโชว์บนยังไงเพราะไม่เคยทำสำหรับดิฉันงานก็คือการทำงานให้ดีมีผลงานไม่ใช่การก้าวมาจากการเอาเต้าไต่แต่ถ้าจะต้องมีเจ้านายที่ชอบแบบนั้นดิฉันก็ขอไม่ทำเลยจะดีกว่าค่ะ”