รักแค่ไหนร้ายเท่านั้น

“แล้วก็จำเอาไว้ ถึงแม้เธอจะมีผัวใหม่ แต่ถ้าฉันอยาก เธอก็ต้องอ้าขาให้ฉันเหมือนเดิม”

“คุณเม่นคงมีความสุขมากสินะคะที่ทำให้แป้งรู้สึกเสียศักดิ์ศรี คงมีความสุขมากสินะคะที่ได้ดูถูกแป้ง” ตุลยาพูดออกมาอย่างเหลืออด เตโชรู้สึกว่าเดี๋ยวนี้หญิงสาวเริ่มกล้าที่จะมีปากมีเสียงกับเขา ทั้งที่เมื่อก่อนเธอเอาแต่ร้องไห้บีบน้ำตา

“คนอย่างเธอมีศักดิ์ศรีด้วยเหรอแป้ง?” เขามองเธอตั้งแต่หัวจรดเท้า สายตามองอย่างดูถูก “อย่าให้ฉันหงุดหงิดมาก ไม่อย่างนั้นเธอจะไม่ได้เจอหน้าลูกอีก”

“เข้าใจแล้วค่ะ”