โซ่รักใยเสน่หา

หากเข้ามาพบราคาหนังสือเกินกว่า 89 บาท ให้รอโปรโมชั่นรอบถัดไปนะคะ ภาวะเศรษฐกิจแบบนี้ไรท์อยากให้นักอ่านทุกท่านซื้อในราคาที่ไม่แพงค่ะ ^_^ ขอฝากนิยายเซ็ต : วิมานเหมราช / โซ่สวาทคิมหันต์ / พันธนาการจอมทัพ / อุ้มรักเจ้าหัวใจ / พ่ายรักใยเสน่หา / โซ่รักใยเสน่หา ไว้ด้วยนะคะ

**********************
ภีม วงศ์ศิวะเวโรจน์ : ศัลยแพทย์เจ้าของโรงพยาบาลวงศ์ศิวะเวชทุกสาขา รวมถึงโรงแรม คอนโด และอสังหาริมทรัพย์ในเครือวงศ์ศิวาลัยแกรนด์ทั้งหมด (พี่ชายฝาแฝดของภาม)
เมธาวี นฤเบศบดินทร์ : ลูกสาวที่ครอบครัวนฤเบศบดินทร์รับมาอุปการะจากสถานเลี้ยงเด็กกำพร้า ดังนั้นเธอจึงจำเป็นต้องทำตามที่แม่บุญธรรมต้องการอย่างไม่อาจปฏิเสธได้เพราะคำว่าบุญคุณ
ลูกกำพร้าที่ถูกรับมาเลี้ยงอย่างเมธาวี จำเป็นต้องแต่งงานกับคุณภีมทั้งที่รู้ว่าเขาเกลียดเธอมากแค่ไหน เขาปรามาสว่าเธอคิดจะจับเขาเพราะเงินและคงปล่อยให้ตัวเองท้อง และสุดท้ายเธอกลับตั้งท้องลูกของเขาจนได้

"อะไรนะคะ!"

"เธอฟังไม่ผิดหรอก สามเดือนต่อจากนี้ฉันจะเรียกเธอให้มาหาเมื่อไหร่ก็ได้แลกกับการที่ฉันจ่ายหนี้ให้เธอ ไหนเธอบอกว่าไม่คิดจะจับฉัน แล้ววางยาปลุกเซ็กซ์ทำไมกัน" ภีมวางแก้วชาลงบนโต๊ะแล้วเดินไปยังเตียง ก่อนจะนั่งลงข้างกายอีกฝ่าย

เมธาวีกระชับผ้าห่มแน่นพลางขยับออกห่างจากเขาจนไปชิดหัวเตียงอีกด้านหนึ่ง "เมไม่ได้วางยาคุณภีมนะคะ และเมเองก็ถูกวางยาเหมือนกัน"

"ถ้าไม่ใช่เธอแล้วจะเป็นใคร ขั้นต่อไปนี่ตั้งใจจะปล่อยให้ท้องเพื่อที่จะได้แต่งงานกับฉันตามที่แม่เธอต้องการหรือเปล่า"

"ไม่ใช่นะคะ เมไม่ใช่คนวางยาและเมไม่เคยคิดจะจับคุณเลย ถ้าคุณไม่เชื่อ เมก็ไม่รู้จะทำยังไง ไม่ต้องห่วงหรอกนะคะ เมไม่อยากบังคับฝืนใจให้ใครต้องมาแต่งงานด้วยหรอกค่ะ เรื่องลูก ถ้ามีจริงๆ เมก็จะเลี้ยงเอง จะไม่ไปรบกวนให้คุณต้องรับผิดชอบอย่างแน่นอน ส่วนข้อตกลงและเงินห้าล้านอะไรนั่นเมขอไม่รับรู้ด้วย"

"แต่ฉันจ่ายให้เธอไปแล้ว ถ้าเธอไม่ตกลงก็โอนคืนมาให้ฉันสิ"

"แต่...ตอนนี้เมยังไม่มี"

"ถ้าไม่คืนตอนนี้ฉันก็มีสิทธิจะใช้ประโยชน์จากเงินที่จ่ายไปของตัวเองตามข้อตกลงเดิม จนกว่าเธอจะหาเงินมาคืนฉันได้" แววตาเจ้าเล่ห์ทอดมองร่างเปลือยเปล่าที่อยู่ใต้ผ้าห่มสีขาวพร้อมรอยยิ้ม

"ว้าย! คุณภีม"

**********************
เมื่อถึงเวลาอาบน้ำให้สองแฝดตัวน้อย คุณพ่อเป็นคนอุ้มน่านน้ำ ในขณะที่คุณแม่อุ้มม่านเมฆ ไปวางลงอ่างน้ำขนาดเล็กพอดีกับเจ้าตัว

"อาบน้ำกันนะครับลูกรักทั้งสองของคุณพ่อ" ภีมรู้อยู่แล้วว่าลูกๆ ของเขาชอบเล่นน้ำจึงไม่ใช่เรื่องยากที่จะอาบน้ำให้เด็กๆ

ทั้งคุณพ่อและคุณแม่เริ่มกวักน้ำอุ่นในอ่างรดไปตามร่างกายของลูกน้อย ก่อนจะค่อยๆ ชโลมสบู่อาบน้ำลงไป กลิ่นหอมอ่อนๆ ของสบู่เด็กทำให้รู้สึกผ่อนคลายได้ไม่น้อย

ลูกทั้งสองที่ตอนนี้นั่งได้อย่างมั่นคงแล้วตีน้ำในอ่างเล่นอย่างสนุกสนานจนกระเด็นไปแทบทุกทิศทาง

"คุณแม่ว่าเราพอกันเถอะนะคะ อาบน้ำมานานแล้ว"

"นั่นสิลูก คุณพ่อพาขึ้นนะครับ"

เด็กน้อยเปล่งเสียงอ้อแอ้ตอบพร้อมมองคุณพ่อคุณแม่ด้วยใบหน้าบึ้งตึง

"ถ้าอย่างนั้นคุณแม่ให้อีกห้านาทีก็ได้ค่ะ" แต่พอคุณแม่บอกว่าจะต่อเวลาให้กลับทำหน้าชื่นตาบานยิ้มหวานส่งเสียงอ้อแอ้ตอบรับราวกับรู้เรื่องทุกอย่างเสียอย่างนั้น

"ดูลูกทำหน้าสิคะพี่ภีม"

เมธาวีส่ายหน้าอย่างขบขันเมื่อลูกทำเหมือนเออออตามที่เธอบอกแต่ทว่าใบหน้าดื้อรั้นแบบนั้นคงไม่ยอมกันง่ายๆ เป็นแน่ เดี๋ยวคงมีขอต่อเวลากันอีก

"ฮ่าๆๆ" ภีมหัวเราะร่วน ก่อนจะลูบหัวลูกน้อยสลับกันเบาๆ อย่างเอ็นดู "ร้ายเหลือเกินนะครับลูกพ่อ ทำหน้าแบบนี้จะดื้อกับคุณพ่อคุณแม่ไม่ยอมขึ้นจากน้ำง่ายๆ อีกแล้วใช่ไหมหืม แบบนี้ต้องเจอ..." พูดจบก็จักจี้เอวเล็กๆ ให้ลูกรักทั้งสองหัวเราะเอิ้กอ้ากอย่างชอบใจ

ตุ๊กตาน่ารักที่ลอยอยู่ในน้ำเพื่อดึงดูดความสนใจของเด็กน้อยถูกหยิบมาบีบปี๊บๆ สลับกับเสียงหัวเราะ กว่าลูกจะยอมขึ้นจากน้ำได้ต้องหลอกล่ออยู่นานสองนานแถมน้ำก็สาดกระเซ็นจนเลอะไปหมดทั้งพ่อ แม่ ลูก

***สามารถโหลดตัวอย่างทดลองอ่านได้ก่อนตัดสินใจนะคะ
ขอขอบคุณล่วงหน้าสำหรับการสนับสนุนของนักอ่านทุกท่านค่ะ