วันหนึ่งในสายฝนพรำ

สายฝนหยุดโปรยปรายลงแล้ว มีเพียงละอองน้ำเล็ก ๆ เบาบางพร้อมสายลมแผ่วเบา วันหนึ่งมองแผ่นหลังกว้างที่เดินอย่างผ่าเผยตรงไปที่บ้านหลังนั้น หลังอาหารมื้อเย็นมื้อแรกของเธอและเขาจบสิ้นลง อันที่จริงเธอมีคำถามมากมายร้อยแปดแต่จะเริ่มจากคำไหนดีละ

พี่ตั้งจะขึ้นไปหาพี่นะไหมคะ?

พี่นะรู้เรื่องที่พี่ตั้งมาไหม?

แล้วพี่ตั้งจะรอพี่นะไหม หากจะขึ้นไปหาบนดอยต้องเปลี่ยนรถนะคะ?

แต่ความคิดนั่นต้องหยุดลงยามสายลมเย็นพัดมากระทบใบหน้างามที่ความเย็นฉ่ำนั่นมันส่งมาถึงหัวใจจนเย็นยะเยือกไปเสียหมด คล้ายจะตอกย้ำว่าคำถามที่เธออยากถาม ไม่ใช่แบบนั้น แต่เป็นคำถามที่ว่า

"ไม่เจอพี่ตั้งหลายปี...หายไปไหนมาหรือคะ? "