พี่หมออย่าทำน้องแรง

"น้องรินสัญญากับพี่แพรได้มั้ย ว่าน้องรินจะไม่มีแฟน และก็จะไม่ให้คนอื่นมาทำแบบนี้แทนพี่แพร" "น้องรินสัญญาค่ะ"

"พี่แพรจะทำอะไร "

"กำลังตรวจอยู่ค่ะ อย่าดื้อสิคะ"

"ตะ...แต่น้องรินรู้สึกแปลกๆ "

ญารินพูดออกมาอย่างน่าสงสารเพราะเธอไม่รู้ว่าตัวเองเป็นอะไร แถมยังรู้สึกเสียวมากๆ จนเธอพยายามที่จะหุบขาอยู่หลายครั้งแต่ก็ทำไม่ได้เพราะพี่แพรนั่งระหว่างกลางขาของเธออยู่ จะถดสะโพกหนีพี่แพรก็จับสะโพกเธอไว้ คนที่ไร้ประสบการณ์ไม่รู้อะไร ยิ่งไม่เข้าใจในอาการและการกระทำของคนเป็นพี่เข้าไปใหญ่

"ไม่ต้องกลัวนะคะ พี่อยู่ตรงนี้แล้ว ให้พี่รักษาน้องรินนะ ฟอดดด"

"อ๊ะ อื้อ พี่แพร อื้อ น้องรินปวดฉี่ อ๊า อ๊า"

"ปล่อยออกมานะคะ ถ้าปล่อยออกมาน้องรินก็จะหาย"

"อ๊ะ อื้อ ไม่ไหว อ๊ะ อ๊ะ อ๊าส์"

"แพร่บ แพร่บ จ๊วบบบ อื้อ หวาน"

"แฮ่ก แฮ่ก พี่แพรกินทำไม มันสกปรก"

"ไม่สกปรกสักหน่อย ฟอดดด หายแล้วใช่มั้ยคะ"

"หายแล้ว แต่ทำไมน้องรินเหนื่อยจัง"

ญารินพูดเสียงอ่อน ความรู้สึกแปลกๆ เมื่อกี้มันหายไปแล้ว แถมตอนนี้ยังรู้สึกโล่งสบายตัว นี้พี่แพรรักษาให้เธอหายได้จริงๆด้วย