อ้อนสวาทพ่อเลี้ยง

ระรินใจทั้งปากแข็งและเจ้าพยศ
และความพยศของเธอก็ทำให้กำเพลิงอยากจะปราบให้ราบคาบ
แต่เพราะเล่นตัวมากไปหน่อย สุดท้ายเลยต้องเป็นฝ่ายง้อขอให้เขาพาขึ้นเตียง

........................................

“ออกไปได้แล้วใจเมื่อย”
“เสร็จแล้วก็ไล่เลยนะ” กำเพลิงมันเขี้ยวก็เลยตบฝ่ามือลงที่ก้นงอนงามนั้นทีหนึ่ง ก่อนจะยอมผละห่างแต่โดยดี
ระรินใจอายเขาก็เลยลนลานคว้าเอาเสื้อผ้าที่ถอดเกลื่อนอยู่บนรถมาสวมแบบลวกๆ ด้วยความรีบร้อนก็เลยใส่ได้แต่เพียงเสื้อกับกางเกง ส่วนซับในสองสิ้นนั้นเล็กเกินกว่าจะควานหาได้เพราะในรถก็ค่อนข้างมืด และไม่รู้ว่ากำเพลิงถอดโยนไปไว้ตรงมุมไหน
“ทีนี้จะคุยกันได้หรือยัง” เขาเอ่ยถามขณะที่กำลังสวมกางเกง ส่วนเสื้อนั้นก็เพียงแต่เอามาสวมลวกๆ ไม่ได้ติดกระทั้งกระดุม
สาวน้อยเม้มริมฝีปากแน่น พูดไม่ออกเอาดื้อๆ สิ่งที่เพิ่งเกิดขึ้นทำให้เธอยิ่งมั่นใจว่าเหตุการณ์เมื่อคืนก่อนไม่ใช่เพราะความเมาเพียงอย่างเดียว
“พี่อยากให้เราแต่งงานกัน”
คำพูดของกำเพลิงทำให้ระรินใจต้องหันขวับกลับไปมองเขา ดวงตากลมโตนั้นเบิกกว้าง ไม่คิดว่าจะได้ยินเขาพูดอย่างนี้
“หมายความว่ายังไง”
“อะไรที่ว่าหมายความว่ายังไง”
“ก็ที่พ่อเลี้ยง...อุ้ย!” ระรินใจพูดไม่ทันจบประโยคดีที่ต้องอุทานออกมาเบาๆ เมื่อมือข้างหนึ่งของกำเพลิงยื่นมาบีบเบาๆ ที่ทรวงอก เล่นเอาเธอหน้าแดงเรื่อยิ่งกว่าเดิม
“เรียกให้ถูก ไม่งั้นจะไม่ใช่แค่มือจับ แต่จะเป็นปาก” เขาพูดด้วยสายตาวับวาม