เหม่ยซูเจ้าดวงใจ

ร้อยโทมนัสกำลังจะตายด้วยโรคร้าย แต่แล้วตัวเองกลับฟื้นขึ้นมาในร่างท่านแม่ทัพ ต้องนำทหารด้อยฝีมือเข้าโรมรันเหล่าศัตรูร้าย

โลกใบนี้เขาได้พบเจอสาวงามสองนาง นางหนึ่งคือผู้หญิงในฝัน นางหนึ่งคือภรรยาตามกฎหมาย ท่านแม่ทัพจะตัดสินใจเช่นไร หัวใจหรือหน้าที่คือสิ่งมีค่าที่สุดสำหรับตัวเอง

++++++++++++++++++++++++++++++


“ท่านพี่ไม่ค่อยกลับบ้าน โจวซื่อไห่บอกว่านอนค้างค่ายทหาร”

ได้ยินปัญหาข้อใหม่จากเจ้าสาวป้ายแดง ฮูหยินเบิ่งตาโตด้วยความแปลกใจ หลินเส้าเฟยงามทั้งกายทั้งใจหาใครเปรียบเปรย ดีกว่าลูกสาวโตแต่ตัวของนางร้อยเท่าทวีคูณ ทำไมท่านแม่ทัพไม่กลับมาเชยชมภรรยา

“เจ้ากับท่านแม่ทัพมีปัญหากันหรือไม่” ผู้อาวุโสชักเริ่มหน้าเครียด

“เรื่องนี้ข้าไม่แน่ใจ” หลินเส้าเฟยสับสนเรื่องนี้เหมือนกัน

“ข้าขอถามเรื่องส่วนตัว เจ้าทำอะไรบ้างระหว่างสิจิบิเร”

“ท่านอาข้าเขิน ข้าไม่อยากให้น้องผิงรับทราบ”

“เจ้าไม่ต้องเล่ารายละเอียด บอกสิ่งผิดปรกติกับข้าก็พอ”

“สิ่งผิดปรกติ” บุคคลในเหตุการณ์ขมวดคิ้ว ขณะพูดถึงเรื่องราวบนเตียง “มีอยู่ครั้งหนึ่งตอนข้าใจหวิวๆ ข้าข่วนหลังมือท่านพี่เป็นแผลลึก”

“ข่วนหลังมือ!” ดวงตาฮูหยินพลันลุกวาว “เจ้าทำอย่างอื่นหรือไม่”

“ข้าคิดว่ามี” เจ้าสาวค่อยๆ เฉลยวีรกรรม “ใจหวิวๆ ครั้งสองข้ากัดข้อมือท่านพี่ ใจหวิวๆ ครั้งสามข้าใช้หน้าผากโขกจมูกท่านพี่ ใจหวิวๆ ครั้งสี่ข้าดึงผมท่านพี่เต็มแรง หลุดติดมือมาด้วยข้ายังเก็บไว้บนหัวเตียง”

“กัดข้อมือ! โขกจมูก! ดึงผม! ข้าอยากเป็นเจ้าจริงๆ หลินเส้าเฟย”

ฮูหยินแม่ทัพเจิ้งกระโดดดีใจเต้นแร้งเต้นกา ราวกับว่าตัวเองเป็นคนกัดข้อมือเสียเอง หลินเส้าเฟยเขินหน้าแดงก้มหน้ามองพื้น แต่มีอีกคนหน้าซีดปากขาวตัวสั่นไม่หยุด ผู้หญิงคนนั้นคือผิงมู่ซานสาวสวยเต็มวัย

“เวลาสิจิบิเรต้องโขกจมูกเชียวหรือ น่ากลัวเช่นนี้ข้าไม่ขอมีสามี”

“เด็กโง่” ผู้เป็นมารดาจิกตามองซ้ำสอง “เจ้าไม่น่าเกิดเป็นลูกข้า”

++++++++++++++++++++++++++++++


ขอให้สนุกกับนิยายเรื่องนี้ครับ ถึงเป็นนิยายย้อนยุคเรื่องแรกแต่ไรต์พยายามสุดฝีมือ อนาคตจะมีเล่มที่สองเล่มที่สามตามมาแน่นอน :)

+++ โจวต้าเหลียน (วันที่ 1 ธันวาคม 2563) +++