สวาทรักษาอัปสร

เรื่องนี้อารมณ์คล้าย สวาทรักพราวพรรณ ในความคิดของไรต์ตัวนิดนะคะ

“เรื่องอเล็กซานไดรท์ที่อเล็กซีให้หา เพื่อนของษาอัปสรยังหาไม่ได้เลยค่ะ เขาก็ไม่รับปากด้วยว่าจะหาให้ได้ไหม” แล้วจู่ ๆ เธอก็เอ่ยเรื่องงานจากที่อัฐนันท์โทรมาบอกตอนเธอเข้าไปเปลี่ยนชุดเพื่อเล่นน้ำทะเล
“ผมรู้มันเป็นพลอยหายาก แต่ผมคิดว่า…ผมเจอแล้ว”
น้ำเสียงทุ้มพร้อมสีหน้าเรียบขรึมชวนหญิงสาวประหลาดใจปนตกใจตาเบิกกว้างขณะสบตาคมนิ่งนาน กว่าษาอัปสรจะหายตกใจถามเสียงร้อนรน
“คุณเจออเล็กซานไดรท์แล้วเหรอคะ แล้วเจอที่ไหน ขอษาอัปสรดูหน่อยได้ไหมคะ” ความที่ไม่เคยเห็นพลอยชนิดนั้นทำให้หญิงสาวลืมมารยาทเอ่ยขอดูพลอยหายาก
“ผมเจอที่นี่” ขณะตอบนัยน์ตาคมลุ่มลึกทอประกายบางอย่างที่คนฟังไม่สังเกต
“คุณเจอพลอยชนิดนั้นที่นี่เหรอคะ?” คิ้วเรียวของษาอัปสรขมวดหมุ่น
“หลับตาสิ”
เสียงหัวเราะคิกกับคำสั่งของอเล็กซี แต่ความอยากเห็นพลอยหายากทำให้ษาอัปสรค่อย ๆ หลับตา ทว่าหัวใจเต้นแรงราวรัวกลองกับสิ่งที่จะได้เห็น แต่แล้วคนหลับตาสะดุ้งเฮือกเมื่อสัมผัสถึงแรงบดเบียดบนริมฝีปากทั้งดูดดื่มทั้งหนักหน่วง ดวงตาที่ปิดลืมขึ้นเบิกโต เธอเห็นใบหน้าหล่อเหลาชิดใกล้ นัยน์ตาคมจับจ้องดวงหน้าแดงของเธอที่ถูกเขารุกเร้าจูบมากขึ้น หนักขึ้นชวนให้คนที่คิดจะดันร่างหนาที่หลอกเธอให้หลับตากลายเป็นเคลิ้มไหว เผลอยกมือขึ้นโอบกอดร่างใหญ่ที่โอบไม่มิด ลูบไล้แผ่นหลังเปี่ยมกล้ามเนื้อสมบูรณ์อย่างชายชาตรีเชื่องช้าราวต้องการให้เขาเคลิ้มตามเธอเช่นกัน