เด็กเลี้ยงม้าของแม่ทัพไป๋น้อย

เซียวเยี่ยนอายุสิบสี่ตอนที่ถูกบิดาไม่ได้เรื่องขายไปเป็นเด็กรับใช้ในหอเบญจมาศ แรกๆ เขาดีใจที่จะได้ใช้ชีวิตท่ามกลางบรรดาพี่สาวหน้าตาแช่มช้อย เป็นอิสระจากบิดา

“นั่นมันเรื่องเพ้อฝันทั้งเพ!”

ความจริงกลายเป็นว่าเขาถูกหลอกมาขายให้กับ “เบญจมาศหอหลัง” สถานที่สำหรับบุรุษผู้ชื่นชอบบุรุษ! เซียวเยี่ยนอยากฆาตรกรรมบิดายิ่งนักแต่เขาก็ต้องหาวิธีหนีออกจากหอหลังแห่งนี้ให้ได้ก่อน!



หลี่ไป๋หรงต่างจากพี่ชายฝาแฝดหลี่ไป๋อวี่ เหมือนมารดาผู้ให้กำเนิด...เขาไม่ชอบความวุ่นวาย ไม่ชอบที่ชุมนุม หลังจากกลับจากชายแดนพร้อมบิดาและพี่ชายเขาปรารถนาที่จะได้พักผ่อนอย่างสงบ กลับถูกเพื่อนสมัยเด็กและพี่ชายฝาแฝดลากตัวออกไปร่วมวงสุรา รำลึกความหลังที่ไม่มีเรื่องให้น่ารำลึก

“ข้าไม่สนใจเรื่องสตรีหรือเรื่องร่วมเรียงเคียง....”

หลี่ไป๋หรงพูดยังไม่จบประโยคหลังคาด้านบนตรงหัวเขาก็ลั่นเปรี๊ยะ ตามมาด้วยของบางอย่าง...สีฟ้า ยังไม่ทันได้ขยับหลบเด็กหนุ่มตัวซีดเซียวคนหนึ่งก็นอนพังพาบอยู่บนตักเขาเสียแล้ว



“ข้าเติบโตมากับม้า ข้าย่อมรู้ใจพวกมัน”

“รู้ใจม้าแล้วอย่างไร เจ้าไม่รู้ใจคนสักนิด”