ผู้คงแก่เรียน

……ประสบการณ์ผ่านเวที เช่น ปราชญ์ชาวบ้านในความรู้ดั้งเดิมภูมิปัญญาท้องถิ่น
ถ้าหากได้ส่งเสริมความเข้าใจเรื่องทฤษฎี ศาสตร์วิชาการเข้าไปอาจจะเกิดทฤษฎีใหม่ๆ
ที่มีคุณค่ามากล้นยิ่งนักมากมาย อันเป็นประโยชน์แก่วงการศึกษาและประเทศชาติ ซึ่ง
เป็นการอนุรักษ์สืบสานปัญญาดั้งเดิมไม่ให้อันตรธานหายไป ก่อนเวลาอันควร………
…… “ ได้ฟังมาก ได้เล่าเรียนมาก จำได้ ใช้พูดอยู่เสมอ พูดได้คล่องปาก เอาใจเพ่งพินิจ
ใส่ใจนึกคิด พิจารณาอยู่เสมอ ขบคิดได้ด้วยทฤษฎี มีความลึกซึ้ง ถึงแก่นสารของเรื่องราว
มองเห็นประจักษ์แจ้ง”…...ผู้คงแก่เรียนเป็นตักศิลาเจ้าความรู้….ได้เป็นเข็มทิศให้กับอนุชน
รุ่นหลัง….มอบแสงสว่างทางปัญญา เกื้อหนุนโลกที่ไม่อัตคัดทางปัญญา …โลกเราไม่แห้งเหือด
เจือจางสายธาราปัญญาที่จะมอบให้กับโลกของเราใบนี้….นักค้นคว้าแสวงหาภูมิปัญญา
ตลอดชีวิตอย่างไม่หยุดยั้ง ขลุกอยู่กับศาสตร์นั้น ย่อมเป็นผู้มีความสุขกับปัญญา….การศึกษา
เป็นคุณสมบัติของความเจริญ ความสืบเนื่องทางการศึกษาอย่างที่เรียกว่า “การศึกษาตลอดชีวิต”
….สายธาราความสุขกับปัญญาที่เราอิ่มเอม ซึ่งอาจจะเรียกว่า “ผู้แสวงหาสัจจธรรม” หรือ
“นักโสรัจจะ” ซึ่งเป็นการศึกษาขั้นสูงสุดของชีวิต “นักปรัชญาเมธี” “นักสิทธิ์”
ผู้ค้นหาความจริง….แนวทางสัจจะธรรม” และ “อุดมคติ” ขั้น “ปรมัตถ์”
“ผู้สถาปนา” ผู้ค้นพบศาสตร์ผู้ก่อตั้งศาสตร์….กาลเวลาได้ใฝ่หาใคร่ครวญเรียนรู้ สำหรับการ
เกิดมาเพื่อศาสตร์และเพื่อศาสตร์