คู่ปรับเสน่หา

เธอใช้อคติในการมองเขา ทั้งรังเกียจและไม่อยากชิดใกล้ เมื่อคำสั่งของคุณพ่อคชาบอกว่า ทานตะวันต้องแต่งงานกับปรเมศ ไม่อย่างนั้น เธอจะไม่ได้สมบัติอะไรจากคุณพ่อคชาเลย

ทานตะวันจำใจแต่งงาน และต้องทนอยู่กับความเกลียดชัง

ส่วนเขา ความในใจของปรเมศ ทานตะวันคือผู้หญิงที่เขามอบหัวใจให้ และอยากดูแลตลอดชีวิต

++++

ในมุมหนึ่ง ปรเมศได้แอบจ้องมองคนทั้งสองคนด้วยแววตาที่เจ็บปวด กรามของเขาขบกันจนเป็นสัน ก่อนที่ชายหนุ่มจะก้าวขายาว เข้ามาหาคนทั้งคู่ แล้วก็กระชากร่างของทานตะวันออกจากอ้อมกอดของเบน
“วันนี้คือวันแต่งงานของเรานะ ขอโทษด้วย ผมคงไม่ให้โอกาสคุณมามอบความรักให้กับเจ้าสาวของผม” ปรเมศบีบอัดแรงมือไปบนแขนอ้อนแอ้นของทานตะวัน สายตาของเขาก้าวร้าวพอดูส่งไปให้กับเบน
ทำเอาทานตะวันกับเบนชะงักไปได้เหมือนกัน
“คุณเป็นใคร มาทางไหน ก็เชิญกลับไปทางนั้น” ประเมศประกาศแสดงตัวเป็นเจ้าข้าวเจ้าของของทานตะวันออกมาอย่างชัดเจน
“หยุดเดี๋ยวนี้นะ คุณไม่มีสิทธิ์มาทำกับฉันแบบนี้” ทานตะวันต่อว่าเขา
“ไม่มีสิทธิ์ยังไง ผมกำลังจะเป็นผัวคุณอยู่ร่อมร่อ” เค้นคำออกมาจากริมฝีปากอย่างเจ็บปวด
เบนเองก็ได้สบสายตากับทานตะวันอย่างเจ็บปวด
“โชคดีแค่ไหนที่เป็นผม ที่กำลังจะเป็นผัวคุณน่ะ ได้มาเห็น ถ้าเป็นคนอื่น คงได้ดังไปทั้งเมือง”
“ช่างปะไร ฉันไม่แคร์”
“แต่ผมแคร์” ทั้งสองคนมองกันราวเป็นศัตรูกันมาแต่ชาติปางไหน
“เบนเป็นคู่รักของฉัน” ด้วยความอยากที่จะเอาชนะเขา เธอจึงเอ่ยแบบนั้นออกไป เบนเองได้แต่ยืนนิ่ง เขารู้สถานภาพของเขากับทานตะวันในตอนนี้ดี
“อย่ามาพูดจาอะไรที่มันแสนทุเรศเลยนะคุณฟ้า วันนี้ ตอนนี้ ที่นี่ มันคืองานแต่งงานของเรา ลืมไอ้ผู้ชายคนนี้ไปเสียเถอะ”
ปรเมศไม่มีวันยอม เขาโกรธคนทั้งสองคนมาก หากเป็นที่อื่นที่ไม่ใช่ในงานแต่งงานของเขาและเธอในคืนนี้ และเป็นที่ลับตาคน หรือพ้นจากสายตาของเขา ปรเมศอาจไม่โมโหถึงเพียงนี้
ปรเมศยังยึดข้อมือของทานตะวันเอาไว้ และหันไปเล่นงานชายหนุ่มอีกคน มารหัวใจของเขา
เบนก็เจ็บปวดไม่แพ้กัน เขาเหมือนโดนแย่งของรักที่สุดไป
“ผมขอบอกว่านายว่า ณ เวลานี้ ผู้หญิงที่ยืนอยู่ข้างผม คือเมียของผม ไม่ใช่เป็นแฟนกับคุณอีกต่อไป”
“อย่างนั้นเหรอ ถ้าอย่างนั้น ก็เชิญครับ”เบนยักไหล่ สายตาผิดหวังรุนแรง แต่ก็ทำท่าผายมือเชื้อเชิญ
“เบนคะ ไว้ฟ้าจะโทร.หานะคะ” ทานตะวันก็ไม่ต่างจากเบน
“มานี่” ปรเมศทำเสียงเข้ม แล้วเขาก็ลากเธอให้กลับเข้าไปในงานเหมือนเดิม
“ปล่อยฉันนะ” เธอพยายามแกะมือของเขาที่เหมือนคีม และบีบแขนของเธออย่างแรง
สองคนยื้อยุดกันอยู่ตรงประตูจะเข้าไปในห้องจัดงานเลี้ยง เขากระชากลากเธอเข้ามาประชิดตัว เค้นคำพูดที่คับแค้นในหัวใจออกมา
“คุณอย่าคิดนะว่า คุณจะเลิกกับผม หรือหย่ากับผมได้ ผมจะไม่มีวันยอม” ปรเมศปล่อยมือของเขา แล้วยกนิ้วชี้ไปที่หน้าของทานตะวัน