สูตรรักเร่งรัด

เมื่อเพลย์บอยหนุ่มสุดหล่อแห่งเมืองกรุง ต้องไปใช้ชีวิตเป็นหนุ่มชาวไร่ที่ต่างจังหวัด เขาจะสามารถใช้ชีวิตอยู่จนครบกำหนดระยะเวลาสามเดือนตามข้อตกลงกันได้หรือไม่โดยที่ไม่ยอมแพ้ไปเสียก่อน ในเมื่อที่นั่นเป็นถิ่นที่เขาไม่คุ้นเคย ไร้สีสัน ซ้ำยังมียัยตัวแสบและลูกสมุนตัวป้อมที่คอยมาป่วนเขาอยู่ได้ทุกวัน งานนี้จะรอดหรือจะร่วงเดี๋ยวก็รู้...


******************************************************

“ไหนล่ะ ผมเห็นแต่โคลนดำๆ เนี่ย ปลาที่คุณบอกอยู่ตรงไหน” อธิปตะโกนถามพรนราที่ยืนอยู่บนฝั่งคอยชี้บอกเขาว่าปลาที่ต้องจับดิ้นไปทางไหน ถ้ามองด้วยตาเปล่าคงไม่เห็นแน่ๆ เพราะมีแต่โคลนเต็มไปหมด

“คุณๆ ถอยหลังมาก่อน นั่นแหละๆ ปลาอยู่ตรงนั้น กดสุ่มลงไปเลย เร็ว! เดี๋ยวปลาหนี” พรนราชี้จุดที่หญิงสาวเห็นสิ่งมีชีวิตกำลังเคลื่อนไหวไปมาในโคลนนั่น

“ตรงไหน ทางขวานี่เหรอ?” อธิปเอ่ยถามซ้ำอีกครั้ง เพราะไม่แน่ใจว่าเขาเข้าใจถูกหรือเปล่า ซึ่งเมื่อเห็นหญิงสาวพยักหน้าเขาก็กดสุ่มลงไปทันทีเพราะกลัวว่าปลาจะหนีไปเสียก่อน

“โอ๊ะ!”

เสียงอุทานของอธิปดังขึ้นด้วยความตกใจ เมื่อชายหนุ่มกดสุ่มลงไปในโคลนแล้วมันดันลึกกว่าที่คิด ทำให้อธิปหน้าคะมำจุ่มลงไปในโคลน กว่าที่เขาจะขยับตัวลุกขึ้นมายืนได้ เนื้อตัวของชายหนุ่มก็เลอะเทอะเปื้อนไปหมด

“อ้าวคุณ ให้จับปลานะ ไม่ใช่ให้ไปจับกบ วันนี้ฉันว่าคงไม่ได้กินแล้วแหละถ้าขืนรอให้คุณจับปลาให้ ไปแกละ พวกเราไปซื้อปลาที่บ้านลุงปานดีกว่า เย็นนี้ได้กินแน่ๆ ส่วนคุณก็ปีนขึ้นมาเองนะ อยู่บ้านนอกก็งี้ ต้องหัดช่วยตัวเองไว้ ไปก่อนนะเดี๋ยวปลาหมด ฮ่าๆ”

พรนราพูดเสร็จก็เดินไปพร้อมกับลูกสมุนตัวป้อมของเธอทันที ปล่อยให้อธิปยืนอยู่ในบ่อด้วยหงุดหงิดใจที่ไม่สามารถจับปลาได้ ซ้ำยังถูกหญิงสาวปล่อยทิ้งให้หาทางขึ้นจากบ่อโคลนนี่เองอีก

“ฝากไว้ก่อนเถอะยัยตัวแสบ!”