หัวแก้วหัวแหวน

ดนิตาและดาริกา เป็นฝาแฝดที่เหมือนกันจนแทบแยกไม่ออก ทั้งหน้าตา ท่าทางหรือแม้แต่นิสัยบางอย่าง มีเพียงนางมณิอร ผู้เป็นมารดาที่สามารถแยกฝาแฝดสองคนออก

คนหนึ่งได้รับความรักความเอาใจใส่อย่างเต็มเปี่ยม
อีกคนไม่เคยได้รับความรักความเอาใจ ทำให้เกิดการเปลี่ยนแปลงอะไรบางอย่างในใจ…

ดนิตา หรือหัวแก้ว ตกลงแต่งงานกับพชร หรือพระพาย คนรักที่รักกันมานานหลายปี แต่…เพียงคืนเดียวก่อนวันแต่งงานหัวแก้วตัดสินใจหนีการแต่งงานไปกับผู้ชายที่พบกันเพียงไม่กี่ครั้ง

เอาล่ะสิ…กรรมมาตกอยู่อยู่กับดาริกา หรือหัวแหวน น้องสาวฝาแฝดผู้ไม่ได้ฝักใฝ่ชอบผู้ชาย ต้องมาแต่งงานแทนพี่สาว เพราะมารดาเอาเงินค่าสินสอดไปใช้เสียจนหมด

ฝ่ายพระพายเองก็หัวเสียไม่น้อยที่แต่งงานกับยัยหัวแหวนตัวแสบ รักก็ไม่รัก เรียกว่าเกลียดขี้หน้า จะทำอย่างไรได้ คนรักก็มาหนีไป แต่งงานก็แต่งแล้ว เห็นทีต้องเริ่มภารกิจ เปลี่ยนเลสเบี้ยนให้เป็นเธอเสียแล้ว…

“คุณคือแหวนหรือ! แล้วแก้วล่ะ ผมถามว่าแก้วไปไหน”เสียงตวาดนั่นดังพร้อมๆกับชายหนุ่มที่เดินไปหาคนรักเสียจนทั่วห้อง ยิ่งหาไม่เจอเขาก็ยิ่งเดือด เขารู้จักสองพี่น้องมานานหลายปี ไม่เคยคิดว่าวันหนึ่งจะถูกสองพี่น้องต้มจนเปื่อยแบบนี้
“นี่มันอะไร!! ผมถามว่านี่คืออะไร”จนกระทั่งพบจดหมายภายในห้องน้ำ เขาก็คว้ามันอ่านรวดเดียวจบก็ชาไปหมด เขาตวาดถามสองแม่ลูกอย่างไม่เกรงใจ กลายเป็นดาริกาที่ถอนหายใจออกมา มือเรียวถอดแหวนจากนิ้วนางของหล่อนและยื่นให้เขา
“ใช่! ฉันคือแหวน ไม่ใช่แก้ว…ฉันทำเพื่อรักษาหน้าให้แม่แล้วก็ครอบครัวของคุณ รับแหวนของคุณคืนไปสิคะ”นั่นทำให้ชายหนุ่มชาไป ใบหน้าที่เหมือนกับคนรักนั่น ยื่นแหวนให้เขาทำให้รู้สึกราวกับถูกปฏิเสธเสียแบบนั้น มือเรียวยัดแหวนวงนั้นใส่มือให้ชายหนุ่ม พชรกำแหวนวงนั่นแน่น
“นี่มันไม่ง่ายไปหน่อยหรือ ผมจะฟ้องฐานที่คุณกับแม่หลอกลวงผม! ถ้าแก้วหนีผมไปจริงๆทำไมไม่มาบอกผมตรงๆ นี่อะไรกันเข้าพิธีหมั้นแทน แล้วนี่จะจดทะเบียนสมรสแทนอีกหรือ”ดาริกาทำงานกับพชรมานาน และรู้ว่าเขานั้นเด็ดขาดมากแค่ไหน และรู้ว่าเขาทำจริงแน่ เขาไม่ได้ขู่

“ขอฉันกอดคุณอีกครั้งได้ไหมคะ ก่อนที่ฉันต้องเรียกคุณว่าพี่เขย..”โดยไม่รอคำตอบหล่อนก็โผลกอดชายหนุ่มแน่น ร้องไห้สะอึกสะอื้นออกมา..อ่อนแอเมื่ออยู่กับเขาเสมอ