ความรักของตะขบ

"ตะขบมึงอยากได้มึงต้องอ่อย มึงอยากโดนมึงต้องกล้าเสียเอกราช" โต๊ดแนะนำ

"พี่เอกให้กูเก็บเรื่องนี้เป็นความลับเพราะเรื่องเมื่อคืนมันคือความผิดพลาด โต๊ด!!..กูคือความผิดพลาดของพี่เขา!! กูเสียใจ" ตะขบร้องไห้กับเพื่อนรัก
ทุกครั้งที่มีปัญหาสารพัดจะปัญหาอะไร ตะขบมักจะปรึกษาโต๊ดอยู่เสมอ จะให้ไปปรึกษาพี่ชายหรือพ่อแม่มันก็ไม่สนิทใจเท่ากับบอกเพื่อนหรอก ถามจริง!! ใครมีปัญหาหัวใจแล้วปรึกษาพ่อแม่บ้าง?

ไอ้คำที่ว่า...มีปัญหาให้ปรึกษาผู้ปกครอง จ้ะ..ฟังดูง่าย

จะให้เดินเข้าไปบอกพ่อครับ แม่ครับ ผมรักพี่เอกข้างบ้านครับ ผมอยากได้เขาเป็นผัวต้องทำไงครับ อย่างงี้เหรอ หรือว่าพ่อครับแม่ครับผมเสียตัวให้พี่เอกแล้วครับ อย่างนั้นนะเหรอมันไม่ใช่! ถามจริงใครจะกล้าพูด..กล้าบอก

*-*-*-*-*

“น้องตั้งครรภ์ได้ 3 เดือนแล้วครับ” คำพูดของคุณหมอสร้างอาการงุนงงให้แก่ทุกคนที่นั่งรอฟังผลตรวจ
“หมอลูกผมเป็นผู้ชายจะท้องได้ไง” บัญชาเอ่ยแย้ง ท่าทางหมอคนนี้คงจะอ่านนิยายวายมากเกินไปจนแยกไม่ออกว่าเรื่องไหนเรื่องจริงหรือจินตนาการ
“น้องเขามีมดลูกนะครับจะมีคนที่เป็นแบบน้องก็หนึ่งในหลายล้านคน” คุณหมออธิบาย

*-*-*

“ท้องกับใคร” คำถามของพ่อไม่มีคำตอบด้วยตะขบเอาแต่ส่ายหน้าส่งแววตาเว้าวอนและรู้สึกผิดผ่านดวงตากลมโตนั้น
“ถามว่าท้องกับใคร ใครทำแกท้อง!!” พ่อก็ถามลูกชายคนเล็กว่าใครเป็นพ่อเด็กอีกครั้ง 'สัญญากับพี่เอกแล้วขบบอกไม่ได้พ่อ' เมื่อตะขบไม่ยอมบอกเลยโดนพ่อโมโหใส่และทำร้าย
“เงินสักแดงยังหาเองไม่ได้ริอาจจะมีลูก ตัวเองยังเอาตัวไม่รอดไอ้ขบ” บัญชาต่อว่าลูกชายพร้อมกับปรี่เข้าไปตบตีตะขบอีกรอบ
“พี่..เบาๆกับลูกหน่อยตะขบมันท้องอยู่นะ” ผกาเอ่ยห้ามสามี
“ให้มันแท้งไปเลยสิดี!! ตะขบแกรู้ไหม..พ่อแม่ขายของงกๆ ก็เพื่ออนาคตแกกับพี่แก อยากให้แกทั้ง 2 คนเรียนจบสูงๆ มีงานมีการทำที่ดีทำไม่ใช่ค้าขายแบบนี้ไปวันๆ วันไหนไม่ขายก็ไม่ได้เงินเข้าบ้าน เจ็บป่วยก็ต้องเอาเงินเก็บมารักษาตัวเอง แกอยากมีชีวิตแบบพ่อแม่หรือไงหือ! ไอ้ขบ” บัญชาบอกกับลูกชายความเสียใจเจ็บใจประดังเข้ามาในอกของคนเป็นพ่อจนแทบกลั้นน้ำตาไม่ไหว
“พ่อขบขอโทษ ขบผิดไปแล้ว..พ่ออย่าให้ขบเอาเด็กออกเลยนะ..ขบขอ” เด็กหนุ่มแก้มอมชมพูเอ่ยขอร้องพ่อทั้งน้ำตาพร้อมกับยกมือไหว้ก้มกราบเท้าพ่อของตัวเอง
ตะโหนดที่ยืนดูห่างๆ ก็น้ำตาซึมสงสารทั้งพ่อและน้องชาย
“พี่ลูกมันพลาดไปแล้ว เราเป็นพ่อแม่เราต้องให้อภัยลูกนะ อีกอย่างพี่จะให้ตะขบฆ่าลูกในท้องลงได้ไง นั่นก็หลานเรานะพี่” ผกาช่วยพูดกับสามีให้ลูกชายที่เธอก็ยังแอบตกใจว่าท้องได้เช่นไร
“งั้นบอกมาก่อนใครเป็นพ่อเด็ก” ผู้เป็นพ่อยังอยากรู้ความจริงเอ่ยถามอีกครั้ง เขาเชิดหน้าขึ้นสูงเพราะพยายามปิดบังน้ำตาแห่งความเสียใจและอับอาย
เด็กหนุ่มที่ยังก้มกราบพ่อเงยหน้าบอกพ่อทั้งน้ำตาว่า
“ขบบอกไม่ได้พ่อ..ขบบอกไม่ได้”
ผลัวะ!! สิ้นเสียงตะขบหงายหลังเพราะแรงเตะ พร้อมเอามือกุมท้องไว้เพราะกลัวพ่อเตะโดนท้องตัวเอง
“ดีเมื่อไม่บอก..ก็หาเงินใช้เอง ไอ้เด็กเวรในท้องถ้าไม่เอาออก ก็หาเงินเลี้ยงเองฉันจะไม่ให้เงินแกใช้อีกต่อไป” บัญชาชี้หน้าด่าตะขบ ตะโหนดรีบมาประคองน้องชายกลับขึ้นห้องทันที
เสียงแม่ต่อว่าให้พ่อแว่วตามหลังมาว่า
“พี่รุนแรงกับลูกไปหรือเปล่า”
พ่อก็สวนกลับ “แล้วลูกมันรู้ไหม!.ว่า..ฉันก็เสียใจไปไม่ต่างจากมัน อนาคตที่วางไว้ให้มัน ต้องมาพังเพราะไอ้มารหัวขนนั้น”
“มารที่พี่ว่านั้นมันก็หลานเรานะ” ผู้เป็นภรรยาต่อว่าสามีอีกรอบ
"มึงไม่น่าเกิดมาเป็นลูกกูเลยไอ้ขบ เกิดมาก็สร้างความอับอายให้พ่อแม่” บัญชาเอ่ยออกมาด้วยความโมโหและน้อยใจลูกชายคนเล็ก
“พี่พอได้แล้ว! สงสารลูกมันได้ยินนะ” ผกาห้ามสามีอีกครั้งด้วยน้ำเสียงอันดังแห่บพร่า

มาติดตามเรื่องราวชีวิตของตะขบกันได้ในความรักของตะขบ