(เอื้อมรัก)เหนือฟ้า

“ทำไม อยู่กับฉันมันไม่ดีตรงไหน”

“ก็…ก็หนูกลัวคุณ…” เธอไม่กล้าสบตาเขา พอมองตาเขาทีไรใจมันสั่นๆยังไงไม่รู้

“ทำไมต้องกลัว” เหนือฟ้าเดินเข้ามาใกล้ ต้อนเธอจนล้มไปนั่งโซฟา โน้มตัวลงใช้มือทั้งสองข้างดันกับพนักพิงโซฟากักตัวเธอเอาไว้

“…” ฟ้าครามรีบก้มหน้าลงทันที

“เงยหน้ามองฉัน”

“มะ…ไม่ค่ะ” ฟ้าครามส่ายหน้าปฏิเสธ

“กล้าขัดคำสั่งฉันเหรอ”

“…ไม่เอาค่ะ หนูไม่อยากมอง” คราวนี้ฟ้าครามหลับตาแน่น แต่ต้องสะดุ้งเผลอลืมตาเมื่อเขาเชยคางเธอให้เงยหน้าขึ้น ประสานสบคากับดวงตาดุ

“ดื้อ”