กว่าเราจะรักกัน (My Love)

กว่าเราจะรักกัน (My Love)

ไปร์ท ปาลิน เทพาวัฒนากุล
หลิน พรไพลิน รุ่งอรุณ

เธอกับเขา...คือเพื่อนร่วมคณะที่ไม่ต่างจากคนแปลกหน้า
และเธอกับเขา...คือเจ้านายกับลูกน้องที่มีความลับบางอย่างซ่อนอยู่


ตัวอย่าง

"เดี๋ยวพาไป"
"ไปร์ท...จะพาเราไปดูหนังเรื่องนี้?"เธอถึงกับตาโตหันไปมองคนพูดอย่างไม่แน่ใจในสิ่งที่ได้ยิน มากกว่าความไม่แน่ใจคือความตกใจและมากกว่าความตกใจคือความดีใจ
...แต่เธอกับเขาสนิทถึงขั้นไปดูหนังด้วยกันแล้วเหรอ
"เธอบอกว่าอยากดู?"ปาลินเอ่ยขึ้นมองอีกฝ่ายด้วยสายตานิ่ง
"ก็ใช่ เราอยากดู...หนังอาจจะเข้าช่วงที่เราเรียนจบ"
"ทำไม?"
"ตอนนั้น...ไปร์ทยังจะพาเราไปหรือเปล่า"เอ่ยถามไปแล้วก็อดจะหน้าแดงขึ้นมาไม่ได้ ถ้าเขาตอบว่าได้เท่ากับว่าเธอกับเขาจะต้องเจอกันอีก...แม้จะเรียนจบไปแล้วก็ตาม
"ถ้าเธอยังอยากดู..."
"..."
"...ฉันก็จะพาไป"
พรไพลินถึงกับยืนนิ่งตาเบิกกว้างหัวใจเต้นรัวใบหน้าที่แดงอยู่แล้วถึงขั้นแดงขึ้นไปอีก รู้สึกมือไม้อยู่ผิดที่ผิดทางไปหมด
...ที่พูดแบบนั้นเขากำลังจีบเธออยู่ใช่ไหม

......................................................................

“ผมกำลังจีบเธออยู่”
“จีบ?”
“ความจริงแล้วผมกับหลินเราเคยคบกันสมัยเรียน แต่มีเรื่องเข้าใจผิดทำให้เราต้องห่างกัน ตอนนี้ผมกำลังขอโอกาสจากเธออยู่”
พรไพลินถึงกับตาโตไม่คิดว่าปาลินจะพูดถึงเรื่องที่เธอกับเขาเคยคบกัน เรื่องนั้นเธอไม่เคยบอกให้พงศ์พลินรู้ คนที่รู้เรื่องก็มีเพียงเพื่อนทั้งสามคน และอีกคนก็น่าจะเป็นสิงหา
“คุณคิดว่าโอกาสมันสามารถให้กันได้ง่ายๆ?”
“ผมจะสร้างมันขึ้นมาเอง ไม่ว่ามันจะลำบากหรือว่านานแค่ไหนก็ตาม โอกาสสำหรับผมไม่ได้รอให้หลินอนุญาตหรือหยิบยื่นให้ คำพูดนั้นมันก็แค่ข้ออ้างที่ผมใช้พูดกับเธอ ต่อให้เธอปฏิเสธผมก็ปล่อยเธอไปไม่ได้”ปาลินเอ่ยขึ้นเสียงหนักแน่นมองอีกฝ่ายด้วยสายตาจริงจัง
“เห็นแก่ตัวดีนี่”พงศ์พลินเอ่ยขึ้นเสียงหยันมองอีกฝ่ายอย่างไม่พอใจ
“ผมเห็นแก่ตัวได้มากกว่านี้ ขอแค่ได้เธอกลับมา”
“เพื่ออะไร?”
“...หัวใจ”
“...”
“ของผมที่อยู่กับเธอ”