ตาลปัตรเถื่อน (Barbaric)

"สเวน" นิ้วชี้เล็กๆสะกิดไหล่กว้าง ทำให้เจ้าของร่างกำยำนิ่วหน้าครางหงุดหงิดแล้วพลิกตะแคงหันหลังให้ แซนดี้กลอกตาไปมาก่อนกระชากแขนของสเวนไม่แรงนักกะว่าให้เขาสะดุ้งตื่น
"โอ้ย! อะไรของเธอเนี่ย" เขาลุกขึ้นนั่งอย่างหงุดหงิด ไม่เคยมีใครกล้ามารบกวนการพักผ่อนของเขาตั้งแต่เกิดมา แม้กระทั่งแม่ผู้ให้กำเนิดยังไม่กล้าทำถึงขนาดนี้ แล้วคนตัวเล็กกล้าดียังไงกัน เขาตวัดสายตาเพ่งมองนาฬิกาบนฝาผนังเพียงนิด
"เวนนน... ลูกบอกฉันว่าอยากกินพิซซ่า"
"โว้ยยย... นี่มันตีหนึ่งแล้วนะ อย่ากวนประสาทได้ไหม" สเวนชักสีหน้าให้เมื่อแซนดี้เขย่าแขนเร่งเร้าราวกับเด็ก
"ฉันหิว~ ทอดไข่ดาวให้หน่อย"
"นี่ยัยแม่มด เธอเป็นผู้หญิงประเภทไหนวะ!" ถึงปากจะพร่ำบ่นแต่ก็ยอมกระชากตัวลุกขึ้นด้วยความหงุดหงิด ต่างจากคนก่อกวนที่กำลังยิ้มร่า 'เวรกรรมอะไรของไอ้เวนวะเนี่ย' เขาได้แต่ตั้งคำถามในใจ