เลขา(รัก)นอกหัวใจ

“รู้ใช่ไหมนี่คือเรื่องผิดพลาด” ตฤณเอ่ยเสียงเย็นใบหน้าขรึม ส่งผลไปถึงหัวใจคนฟังที่เย็นยะเยือก

พระพายกัดเม้มปากแน่นแล้วกลั้นพายุน้ำตา ก่อนจะบอกออกไป

“พายทราบค่ะ เรื่องนี้พายจะถือว่ามันไม่เคยเกิดขึ้น...” พลันดันอกแกร่งให้ออกห่าง “ปล่อยพายเถอะค่ะคุณตฤณ” แล้วพยายามอีกครั้ง

“ง่ายขนาดนั้นเลยหรือ ถามจริงไม่คิดจะเรียกร้องหน่อยเหรอ” น้ำเสียงของตฤณทั้งเข้มและฉุน เพราะการที่เจ้าหล่อนไม่เรียกร้องเขารู้ว่ามันมาจากสิ่งใด

“พายขอแค่คุณตฤณลืมมัน แล้วก็ช่วยปล่อยด้วยค่ะ พายจะขอกลับ” จะอยู่ไปไยให้ใจเจ็บ และที่สำคัญถึงอยากจะเรียกร้องก็คงไม่มีสิทธิ์ เมื่อสิ่งที่เธอต้องการนั้นไม่ใช่เงิน

“ฉันก็ไม่ได้อยากจะจำมันนักหรอกพระพาย ความทรงจำแย่ ๆ” คนพูดเบ้ปากใส่นิด ๆ

“ถ้าไม่อยากจำก็ต่างคนต่างไปเถอะค่ะ” ครั้งนี้หล่อนออกแรงผลักเต็มแรง จนสามารถหนีออกมาจากพันธะที่กักขังของชายหนุ่มได้

“ฉันยังตกลงกับเธอไม่จบ” ทว่าตฤณก็รวดเร็ว เขาคว้ามือเล็กไว้แล้วกระชากให้เข้ามาชิดใกล้ไม่ต่างจากเดิม

“พายไม่มีอะไรจะตกลงทั้งนั้น”

“เธอไม่มีสิทธิ์ปฏิเสธ ข้อตกลงของฉันก็คืออย่ายุ่งกับพี่ตรีอีก”

“พาย…ทำไม่ได้” เธอตอบปฏิเสธน้ำเสียงเศร้า ถึงแม้สิ่งที่เขาต้องการเธออยากจะทำมากที่สุด

“อย่ายุ่งกับพี่ชายฉัน เพราะเธอมันแปดเปื้อนแล้ว” เขาว่าพร้อมกับยกยิ้มร้าย “ถึงเธอจะยังดันทุรังจะทำต่อ ยังพยายามอยากจะได้พี่ตรี ฉันก็มีวิธีจัดการ” ดวงตามีแต่ประกายความจริงจังและดุกระด้าง