รอยร้าวกลางเงาใจ

เมื่อรู้ว่ารักที่มีให้ กลายเป็นแค่ชัยชนะในเกมแก้แค้นของเธอ เขาผิดหวังและเสียใจ....รักนั้นจึงเปลี่ยนเป็นความปวดร้าว ที่รอวันสนองคืนให้ต้องเจ็บปวดไม่แพ้กัน
“พี่ไม่ยอมหย่า ไม่มีวัน เราก็อยู่กันไปแบบนี้ ทนได้ก็ทน ทนไม่ได้ก็ต้องทน แล้วถ้าเนกมีคนอื่นโดยที่ได้ชื่อว่าเป็นเมียพี่อยู่สังคมก็จะตัดสินเองว่าเนกเป็นผู้หญิงเลว คบชู้ ถ้าคิดว่าหน้าไม่อายก็ให้มันรู้ไป!”
น้ำเสียงขึงขังของ ‘เชษฐ์’ บ่งบอกว่าถึงเวลาที่เขาจะเอาคืนบ้าง ‘ชมพูเนกข์’ รู้สึกปวดร้าว นี่คงเป็นผลกรรมของการที่หล่อนเคยทำให้เขาเสียใจ ทั้งเรื่องที่ใช้เขาเป็นหมากในเกมแค้นของตัวเอง และเรื่องลูกที่ไม่มีโอกาสได้ลืมตาดูโลกเพราะความดื้อรั้นเอาแต่ใจไม่เข้าเรื่อง ไม่แปลกเลยที่ผู้ชายคนนึงที่เคยรักหล่อนมาก จะเปลี่ยนความรู้สึกเป็นขั้วตรงกันข้ามได้ภายในเวลาไม่นาน