เหยื่อสวาทรักเถื่อน

“คุณรังเกียจ คุณไม่ชอบ คุณเจ็บแค้น เมื่อไหร่ความแค้นจะหมด เดือน ปีหรือเมื่อไร” ริดาพันธ์สะอื้นร้องให้
หญิงสาวหมดความอดทน เธอถูกจับมามันย้อนรอยวันเก่าๆ แต่ตอนนี้เธอมีลูก เขาไม่คิดถึงความสัมพันธ์ที่เคยมีกันบ้างเลย ความอ่อนแอ ผิดหวัง เข้ามาเต็มในอก
“ผู้หญิงชอบร้องให้” ริดาพันธ์ปิดใบหน้า เธอรู้สึกอายที่อ่อนแอต่อหน้าเขา คนที่เธอยากให้เข้ามาโอบกอด ปลอบใจยามเธอแพ้ท้อง แต่เขากำลังซ้ำเติม
“พรุ่งนี้ ไปตัดหญ้า จบไหม” ริดาพันธ์มองตาโภควินท์อย่างมุ่งมั่น ดวงตาคมแน่วแน่ เข้มชัด บ่งบอกไม่ยอมรับฟังข้อต่อรอง
“ได้ค่ะ ฉันจะทำไร่ คุณไม่ต้องเป็นห่วง ฉันจำได้ดีต้องทำอะไรบ้าง นักโทษก็คงเป็นนักโทษเสมอ” ริดาพันธ์มองตาตอบอีกครั้ง พยักหน้ายอมรับโชคชะตา จะไม่ให้เขาเห็นถึงความอ่อนแอ ริดาพันธ์บอกตัวเองว่า แม่คนนี้จะปกป้องลูกให้ดีที่สุด ลูกในท้องของแม่ต้องปลอดภัย แม้งานจะหนักแค่ไหนจะร้อนจะเหนื่อยแค่ไหน แต่แม่คนนี้จะทำให้ตัวเองปลอดภัยที่สุด จะต้องมีวิธีหนีไปให้ได้ ก่อนที่ครรภ์จะเป็นอันตราย