กลเสน่ห์สีน้ำผึ้ง

“ไอ้คนฉวยโอกาส คอยดูนะฉันจะฟ้องแม่!” ยิ่งนึกถึงข้อนี้น้ำตาก็พาลจะไหล...เธอปล่อยให้เขาล่วงเกินได้มากขนาดนี้ได้ยังไง
“ฟ้องว่าอะไรล่ะ ลองซ้อมพูดให้พี่ฟังก่อนมั้ย? เผื่อว่าพูดผิดถูกหรือขาดตรงไหนไป พี่จะได้สาธิตให้ใหม่อีกรอบ ได้นะ...คืนนี้พี่ไม่เหนื่อย”
“ฉันเกลียดนายที่สุด!” เขายิ้มให้กับเสียงตวาดนั่น
“อย่าแต่งตัวยั่วผู้ชายแบบนี้ให้เห็นอีก...”
“มันเป็นสิทธิ์ของฉัน! นายไม่มีสิทธิ์มาออกคำสั่งอะไรทั้งนั้น”
“พี่เตือนด้วยคำพูดแล้วนะ...อย่าให้ต้องถึงกับลงมือปฏิบัติ...” ทักษอรถอยกราดเมื่อเขาทำท่าจะก้าวมาอีกหน เมื่อเห็นท่าทีที่สั่นแบบนั้นเขาก็รีบเดินเลี่ยงกลับขึ้นข้างบน เพราะเขาก็ต้องสงบอารมณ์ตัวเองไม่น้อยเหมือนกันกับการค้างคาเมื่อครู่