อย่าหวั่นไหวถ้าหัวใจเราต้องห่างกัน

ค่ำคืนของวันคริสมาสต์ที่ใคร ๆหลาย ๆคนไม่ได้ออกไปเฉลิมฉลองเพื่อความสุขกันนอกบ้านเนื่องจากสภาวะเสี่ยงของโรคระบาด Covid-19
“คงอีกนานที่เราสองคนจะได้มามีความสุขร่วมกันเหมือนในคืนนี้อีก เพราะคุณคงต้องกลับไปดูแลคุณพ่อคุณแม่ของคุณที่ต่างจังหวัด พรุ่งนี้ปิดเมืองและล๊อคดาวน์แล้ว ผมคงต้องทำงานที่กรุงเทพนี่ก่อน ส่วนคุณต้องเฝ้าระวังโรคร้ายให้ดีนะครับ อดทนอีกสักนิด เพื่อทุกอย่างจะได้ราบรื่น ไปทำหน้าที่ที่ดีของคุณกับพ่อแม่ก่อน อย่างไรเสียแล้ว ผมจะซื่อสัตย์ต่อคุณคนเดียวนะที่รัก”
“คุณก็เหมือนกันนะครับคิม ดูแลตัวเองให้ดี ผมเองก็ต้องทำงานที่ไซต์งานต่างจังหวัดให้เสร็จปิดงานให้ทันจนกว่าจะมีการประกาศหยุดปิดเมือง แล้วเราจะมาพบกันนะครับ ส่วนเรื่องคุณพ่อกับคุณแม่ของผม น้องสาวของผมจะมาช่วยดูแลบ้างแต่ก็คงช่วยไม่ได้มาก เพราะเธอก็มีครอบครัวของเธอที่ต้องดูแลด้วยเช่นกัน” วรุตเอ่ยพร้อมกับลูบไล้ไปที่แผงหน้าอกแกร่งของคิมหันต์อย่างทะนุถนอม