กลรักนางซิน

“เจ็บแค่นี้ไม่ตายหรอก!” เขากระแทกเสียงบอก
“แล้วทำไมไม่ปล่อยให้ฉันตายไปเลยล่ะ!!”
ครั้งนี้หญิงสาวตวัดสายตามองเขาด้วยความเกลียดชัง ความเกลียดชังที่สั่งให้ร่างกายทำออกมา แตกต่างกับหัวใจที่มันร่ำไห้จากความรักที่ยังมีให้เขาอย่างเปี่ยมล้น
“บอกแล้วไงว่าอย่าปากดีกับผม!!”
“ฉันพูดความจริง! ให้ฉันตายไปซะยังดีกว่าที่ฉันจะต้องมาทนเห็นหน้าคุณแบบนี้ คุณมันไม่ใช่คน คุณมันใจร้ายเกินคนไปแล้ว!!”
“ใช่!! ผมยอมรับว่าผมมันร้าย แล้วที่ผมต้องร้ายแบบนี้มันเพราะอะไรซิน!!”
“เพราะคุณมันเลว!!”
ริมฝีปากน้อยพ่นวาจาตำหนิเขาอย่างร้ายกาจโดยไม่สนใจว่าเขาจะรู้สึกอย่างไรกับคำพูดของเธอเลยแม้แต่น้อย ในเมื่อเขาเลือกที่จะให้เธอมีชีวิตอยู่ เขาก็จะต้องทนฟังเธอพูดจาถากถางแบบนี้ไปเรื่อยๆด้วยเหมือนกัน
วันนี้สโรชาเพิ่งเข้าใจความหมายของคำว่าทั้งรักทั้งเกลียดได้อย่างแจ่มแจ้งแล้ว ความเจ็บปวดที่เธอได้รับและแววตาขุ่นมัวของเขาที่มองมาด้วยความชิงชังนั่น เธอจะจดจำมันเอาไว้ให้ลึกสุดใจ เพื่อคอยย้ำเตือนหัวใจของตัวเองเอาไว้ว่าตอนนี้เขาไม่ใช่ผู้ชายคนนั้นที่เธอเคยรู้จักอีกแล้ว ผู้ชายคนนั้นมันตายไปจากใจของเธอแล้ว!