เสน่หาบาร์เซโลนา

“คุณเป็นผู้หญิงของผม”

“หมายความว่ายังไง” นิรณาถามทันควัน

“เป็นเมียผมไงล่ะนิรณา”

“ริคกี้!” หญิงสาวร้อง ดวงตาคู่สวยเบิกกว้างด้วยความตกใจปนโกรธกรุ่น “มันจะมากเกินไปแล้วนะ ฉันไม่ได้ขายตัวนะ!”

ริคกี้ไม่แยแสกับท่าทีโกรธจัดของนิรณาเลยสักนิด ตรงกันข้ามเขากลับส่งยิ้มสมใจยั่วโมโหเธอเสียอีก “ทำไมละนิ ขายให้ไอ้เจคอบได้แต่ขายให้ผมไม่ได้งั้นสิ”

“คุณดูถูกฉันมากเลยนะริคกี้” นิรณาบอกเสียงสั่นเครือ ทั้งโกรธทั้งเสียใจกับคำพูดของชายหนุ่มตรงหน้า “ฉันไม่เคยขายตัวให้เจคอบ และไม่คิดที่จะขายให้ใครรวมทั้งคุณด้วย!”

“คุณปฏิเสธไม่ได้หรอกนิ” ริคกี้บอกพลางแย้มยิ้ม “ผมสั่งให้คุณเป็นเมียผม คุณก็ต้องเป็น”

หยาดน้ำตาร่วงหล่นรดแก้มใส นิรณาตัวสั่นด้วยความเจ็บปวด ริคกี้บีบเธอทุกทาง เขารู้ดีว่าเธอไม่มีทางหาเงินจำนวนมากมายขนาดนั้นมาให้เขาได้ เขารู้ว่ามีทางเดียวเท่านั้นที่เธอทำได้...ริคกี้ช่างร้ายกาจนัก