หยุดหัวใจรักนางซิน

"เช้าเป็นเด็กเรียน ตกดึกเป็นเด็กใจแตก ร้อนเงินแบบนี้ทำไมไม่หาเสี่ยเลี้ยงล่ะจะได้สบายไม่ต้องทำงานหนักขนาดนี้"
เสียงคุ้นหูดังตามหลังคนที่กำลังเดินอยู่ ช้องนางหันหลังกลับไปมองคนที่เธอคิดว่าเขากำลังยืนกอดจูบกับผู้หญิงหน้าห้องน้ำแต่เขาเดินตามเธอมาทำไม แต่ก็คงไม่ใช่เพราะอาทิตย์ล้วงหยิบบุหรี่ออกมาจากกระเป๋ายกมันขึ้นจุดด้วยท่าทางผ่อนคลายแต่สายตากลับจ้องมองมายังเธอ ช้องนางทำท่าทางหงุดหงิดใส่เขาจนเห็นได้ชัดแล้วรีบหันหลังให้เหมือนไม่สนใจคำพูดกวนประสาทนั้น ถ้าเธอเป็นเด็กใจแตกนายนั้นก็เด็กเกเรเหมือนกันนั้นแหละแถมยังเซ็กจัดอีกตรงไหนก็ทำไม่รู้จักอายอะไรบ้างเลย จะว่าเธอได้ไง
"พึ่งรู้นะว่าเป็นใบ้ สงสัยน่าจะหูหนวกด้วย" คำพูดที่ออกมายังคงกวนประสาทเหมือนเคยช้องนางไม่ได้สนใจเธอรีบเดินหนีคนโรคจิตแถมยังกวนโมโห อยากรู้จริงๆนายนั้นเป็นอะไรกับเธอนักหนารู้จักกันก็ไม่ใช่
อาทิตย์ยิ้มแล้วก็หัวเราะตามหลังคนที่เดินหายไปจนลับสายตา แถมยังรู้สึกดีที่ได้แกล้งยัยแว่นนั้นอีกปากหนาสูบบุหรี่เข้าแรงๆแล้วปล่อยควันขาวๆออกมาพร้อมกับเขี่ยดับบุหรี่ที่พึ่งจะดูดไปได้แค่นิดหน่อยทิ้งลงตรงที่เขี่ยบุหรี่ปกติเขาไม่ได้ดูดบ่อยขนาดนั้น
"มึงรู้จักเขาเหรอวะ"


"เปล๊า" อาทิตย์ตอบพร้อมกับหลบหน้าเพื่อกลบเกลื่อนและหลบสายตาของธารดลที่มองมาอย่างจับผิด มันมาอยู่ตรงนี้ตั้งแต่ตอนไหนวะเนี่ย อาทิตย์ได้แต่บ่นเพื่อนที่มาไม่ให้ซุ่มไม่ให้เสียง ก็แค่กล้วว่ามันจะล้อเพราะเขาไม่เคยทำแบบนี้กับใครขนาดสาวๆที่เขาควงด้วยเขายังไม่เคยพูดจาแบบสนิทสนมแบบนี้ด้วยเลย เขาก็แปลกใจตัวเองไม่น้อยเหมือนกันว่าทำไมต้องเป็นกับยัยนั้นเพียงคนเดียว
"ก็นึกว่ารู้จัก เห็นเขาน่ารักดีขยันทำงาน เหมือนเคยเห็นเรียนอยู่คณะคหกรรม"
"อ่อเหรอ... อย่าบอกว่ามึงสนใจยัยนั้น มึงเปลี่ยนสเป็คตอนไหนวะ" อ่อเหรอเหมือนกับพึงรู้แต่จริงๆเขารู้นานแล้วว่ายัยนั้นเรียนอยู่คณะไหนทำงานที่ไหนบ้างจนกลายเป็นว่าเขาเก็บรายละเอียดยัยแว่นนั้นหมด
"ก็ตอนนี้แหละ กูถามนึกว่ามึงสนใจก็เลยถามดู"
"ยัยนั้นไม่ใช่สเป็ค กูไม่สนใจเหรอก" คนบอกไม่สนเดินกลับเขาร้านด้วยอารมณ์หงุดหงิดเล็กน้อยอย่างไม่รู้สาเหตุ ธารดล มองตามอาทิตย์ไปด้วยความรู้สึกแปลกๆปกติเพื่อนเขามันไม่ค่อยพูดจาแบบนี้กับสาวๆที่ไหนมีผู้หญิงคนนั้นคนแรกที่อาทิตย์พูดจาแบบนั้นด้วย